Dysgrafia u dzieci

Dysgrafia - co to jest?

Są różnie przyczyny powstawania tej dolegliwości. Często uważa się, że jedną z przyczyn są mikrouszkodzenia części mózgowia, która odpowiada za umiejętność pisania i odbieranie bodźców wzrokowych. Dysgrafia u dzieci może być też powodowana nieprawidłową pracą dłoni, jak zbyt mocne napięcie mięśni w palcach i nadgarstku, przez co podczas pisania wykształcają się nieprawidłowe nawyki. Może to być na przykład nieodpowiednie trzymanie długopisu.

Przyczyn upatrywać można też w zaburzeniach takich, jak nadpobudliwość albo nerwica. Dysgrafia u dzieci często idzie w parze z chorobami takimi, jak ADHD, albo zespół Tourette'a. Powody bywają też nieco bardziej prozaiczne, ponieważ wcale nie rzadko są nimi zaniedbania w edukacji.

Dysgrafia - po czym poznać?

Dysgrafia u dzieci charakteryzuje się nieczytelnym stylem pisma. Często nauczyciele lekceważą ten objaw, uznając, że dziecko się po prostu nie stara. Pisane litery są wtedy koślawe i nieforemne, zbyt mocno pochylone, słowa mają poprzestawiane litery (albo użyte zostały nieprawidłowe zgłoski), w środku wyrazu mogą pojawić się tak duże, jak i małe litery, nie mieszczą się one w wyznaczonych linijkach i nie posiadają znaków diakrytycznych ani interpunkcyjnych.

Jeśli razem z powyższym nieestetycznym wyglądem pisma zauważymy, że nasza pociecha w dziwny sposób trzyma długopis, możemy podejrzewać dysgrafię. Taka diagnoza jest istotna, ponieważ ze względu na niektóre wspomniane powyżej przyczyny pojawienia się dysgrafii, może ona zwiastować problemy natury neurologicznej w przyszłości.

Dysgrafia u dzieci dzieli się na trzy rodzaje:

- przestrzenna, w której nie uświadczymy błędów ortograficznych, ale nasza pociecha ma problemy z kopiowaniem i przepisywaniem tekstu, a także z rysowaniem.

- dysgrafia dyslektyczna, gdzie w tekście jest bardzo dużo błędów ortograficznych, często pojawiają się wyrazy zapisywane fonetycznie, ale nie ma problemów ze skopiowaniem innego tekstu (ani z rysowaniem).

- dysgrafia motoryczna, która oznacza problem związany z brakiem koordynacji ruchowej, gdzie trudno jest maluchowi skopiować tekst (a także również rysować), ale dobrze poradzi sobie z zapisaniem tekstu dyktowanego. W tym przypadku trudne dla dziecka może być nawet narysowanie prostej kreski.

Dysgrafia - ćwiczenia

Aby rozpocząć leczenie, trzeba udać się po specjalistyczną, psychologiczno-pedagogiczną diagnozę, za pomocą której opracowana zostanie terapia. Wiele zależy tu od tego, skąd wzięła się dysgrafia u dzieci. Jeśli wynika ona z problemów związanych z motoryką, to ćwiczy się koordynację ruchową. Pracując nad rozwojem mięśni poprawia się chwyt i zręczność. Czasami stosuje się pisanie kinestetyczne (z zamkniętymi oczami albo nie patrząc na pisany tekst), które pomaga w wykształceniu precyzji.

Na pewno nie należy krytykować, krzyczeć i stresować dziecka z dysgrafią, ponieważ może to tylko doprowadzić do pogłębienia problemu, ale także wytworzenia się napięcia emocjonalnego i stanów lękowych.

Zamiast tego pracujmy z dzieckiem w domu ćwicząc palce i dłonie. Ćwiczenia takie przybierają formę przypominającą grę na pianinie. Świetnie sprawdza się też gra w bierki lub domino i tego typu gry zręcznościowe. Rysuje się też rękoma w powietrzu ósemki, konturuje obrazki, obrysowuje szablony.