Biegunka po antybiotyku – przyczyny, leczenie, możliwe powikłania

Biegunka po antybiotyku – przyczyny

Biegunka po antybiotyku to jeden z najczęstszych skutków ubocznych stosowania antybiotykoterapii. W zależności od konkretnego leku i reakcji organizmu może wystąpić zarówno w trakcie przyjmowania antybiotyku, jak i po zakończeniu. Co ciekawe, w niektórych przypadkach biegunka po antybiotyku może wystąpić nawet do dwóch miesięcy po zakończeniu terapii.

Antybiotyki są najbardziej skutecznym środkiem zwalczania chorób bakteryjnych, ponieważ wykazują silne działanie bakteriobójcze. W efekcie niszczą bakterię albo nie dopuszczają do ich dalszego rozwoju. Niestety, mimo ich wysokiej skuteczności w przypadku wielu chorób, mogą również przyczyniać się do osłabienia organizmu. Dzieje się tak dlatego, że w ciele człowieka znajdują się również bakterie, które są niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania. Wiele z nich wspiera układ odpornościowy, poprawia trawienie, a także bierze udział w syntezie witamin. Dlatego też antybiotyki z jednej strony są skuteczną bronią przeciwko chorobom bakteryjnym, a z drugiej niszczą naturalną florę bakteryjną. W efekcie prowadzi to do wyjałowienia jelit i dysbiozy, czyli zaburzenia równowagi w ekosystemie jelit, co ostatecznie skutkuje pojawieniem się biegunki.

Jedną z głównych przyczyn wystąpienia biegunki po antybiotyku jest długotrwałe stosowanie antybiotykoterapii. Im dłużej stosuje się lek, tym większe spustoszenie w organizmie może on wywołać. Dlatego jeśli antybiotykoterapia trwa dłużej niż miesiąc, istnieje duże prawdopodobieństwo, że może pojawić się biegunka. Nieprzypadkowo rozwolnienie jako skutek uboczny przyjmowania antybiotyku często pojawia się u dzieci. Przyczyną jest znacznie delikatniejsza, niż w przypadku dorosłych, flora bakteryjna jelit, którą w skutek przyjmowania antybiotyku łatwiej podrażnić. Z tego samego powodu znacznie częściej antybiotyk wywołuje rozwolnienie w przypadku osób starszych, których organizm także jest mniej odporny na działanie leków. Pojawienie się biegunki jest także zależne od tego, jak silne działanie wykazuje antybiotyk. W przypadku leków o szerokim działaniu, które są stosowane nie tylko na konkretny rodzaj bakterii, ale niszczą wiele ich typów, ryzyko wystąpienia skutków niepożądanych rośnie. Znacznie częściej po leczeniu antybiotykiem pojawia się rozwolnienie u osób z obniżoną odpornością. Mowa tu o innych chorobach towarzyszących, które osłabiają organizm, przez co ich reakcja na przyjmowany antybiotyk jest silniejsza.

Jak widać, przyczyn pojawienia się rozwolnienia po antybiotyku może być wiele, dlatego nie sposób przewidzieć reakcję organizmu na dany lek. Na szczęście biegunka w większości przypadków ma bardzo łagodny przebieg. Warto jednak mieć świadomość, że stosowanie antybiotyku ma również swoje negatywne strony, dlatego lepiej starać się stosować go w ostateczności, gdy inne metody leczenia nie poskutkowały.

Biegunka po antybiotyku – jak leczyć?

W zdecydowanej większości przypadków biegunka nie wymaga leczenia, ponieważ przechodzi samoistnie, najczęściej w ciągu dwóch dni. Warto w tym czasie dużo pić, aby nie dopuścić do odwodnienia organizmu. Najlepszym sposobem, który pozwoli uniknąć takich skutków ubocznych antybiotykoterapii jest przyjmowanie leków osłonowych, które ochronią organizm przed szkodliwym wpływem leków. Zaleca się także, aby w przypadku wystąpienia biegunki odstawić antybiotyk. Nie należy jednak podejmować takiej decyzji bez konsultacji z lekarzem, dlatego zawsze należy zasięgnąć porady specjalisty. Rzadko rozwolnieniu towarzyszą również inne niepokojące objawy, ale w przypadku ich wystąpienia także należy skontaktować się z lekarzem.

Biegunka po antybiotyku – możliwe powikłania

Choć biegunka rzadko ma ostry przebieg, to w niektórych przypadkach konieczna jest interwencja lekarza, a nawet hospitalizacja. Zwłaszcza kiedy pojawiły się także inne niepokojące sygnały, jak wysoka temperatura, dreszcze, krew lub śluz w kale czy silny ból brzucha. W takim wypadku może się okazać, że przyczyną rozwolnienia jest zapalenie jelita grubego, a zwłaszcza wrzodziejące zapalenie jelita grubego, które w niektórych przypadkach wymaga leżenia w szpitalu.