Gronkowiec u dzieci
Czym właściwie jest gronkowiec złocisty?
Gronkowiec złocisty to Gram-dodatnia chorobotwórcza bakteria. Cechuje się dużą wytrzymałością na wysokie temperatury oraz kuracje antybiotykowe. Jest to kulista bakteria mogąca wywoływać różne choroby zakaźne. Głównie osadza się w jamie nosowo gardłowej, ale może zająć też błony śluzowe górnych dróg oddechowych, powierzchnię skóry, okolice odbytu lub kobiecych dróg rodnych.
Źródłem bakterii są zanieczyszczone powietrze, gleby, a także pomieszczenia mieszkalne czy szpitalne. Szczepy pochodzenia szpitalnego uważane są za jedne z najgroźniejszych.
Zakażenie gronkowcem u dziecka
Aby zostać nosicielem gronkowca wystarczy krótki kontakt z powierzchnią lub innym nosicielem lub osobą chorą. Na szczęście sam fakt bycia nosicielem nie musi oznaczać żadnych problemów zdrowotnych, jednakże te mogą pojawić się, jeśli patogen przeniknie do uszkodzonej błony śluzowej lub skóry i wywoła infekcję.
To właśnie najmłodsi są szczególnie narażeni na infekcje od gronkowca, ponieważ posiadają oni niższą odporność niż osoby dorosłe. Jako że do zakażeń często dochodzi przez dotyk, warto, by dzieci od najmłodszych lat wpajane miały zasady higieny – pomoże im to ustrzec się przez zakażeniem.
Kolejnym częstym powodem zakażeń gronkowcem u dzieci jest zjedzenie zakażonych pokarmów – te wywołują zatrucie pokarmowe.
Najcięższa postać gronkowca – MRSA, MRSE – łapana jest przez dzieci podczas pobytu w szpitalu, jeśli personel nie przestrzega rygorystycznych norm higieny i sterylizacji sprzętu oraz tych samych zasad odnośnie np. pościeli z jakich korzystają pacjenci placówki.
Niezbyt często natomiast notuje się zachorowania odzwierzęce.
Najczęstsze choroby wywołane przez gronkowca
Gronkowiec złocisty u dzieci może wywołać szereg chorób.
Jęczmień – ropny stan zapalny mieszka włosowego rzęsy, który powoduje bolesny obrzęk powieki. Częste nawroty jęczmienia lub gradówki mogą wskazywać na cukrzycę, dlatego konieczne jest badanie poziomu glukozy we krwi.
Zmiany skórne – takie jak czyraki, trądzik, zastrzały, choroba Rittera (pęcherzowe i złuszczające zapalenie skóry).
Choroby błon śluzowych – m.in. nieżyty dróg oddechowych: angina, zapalenie gardła, zapalenie zatok,, zapalenie dróg moczowych, ropne zapalenie stawów. zapalenie oskrzeli, ropnie okołomigdałkowe, zapalenie opłucnej, a także zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, zapalenie żył, zapalenie migdałków.
Stany zapalne narządów – zapalenie płuc, zapalenie osierdzia, zapalenie szpiku i kości, zapalenie gruczołu sutkowego, zapalenie ucha środkowego, zakażenie narządu wzroku, zakażenie narządów rodnych, zapalenie wsierdzia.
Posocznice i ropowice.
Liszajec- jest to zmiana na skórze dziecka przypominająca opryszczkę. Ma charakter rozległych pęcherzy wypełnionych płynem, które z czasem pękają i wysychają. Są dość uciążliwe, bo powodują drażniące swędzenie.
Gronkowcowy zespół oparzeniowy - najczęściej jest diagnozowany u małych dzieci – do 5. roku życia. Na początku infekcja gronkowcowa dotyczy tylko chorego miejsca na skórze, ale z czasem zaatakowane zostaje całe ciało dziecka, na którym pojawia się wysypka przechodząca następnie w bolesne pęcherze, które w końcowej fazie choroby pękają i czynią skórę podobną do poparzonej.
Cechą wspólną dla wielu chorób wywołanych zakażeniem gronkowcem złocistym jest ropny charakter zmian, jeśli obserwujemy u naszej pociechy takowe – należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem w celu wykonania diagnostyki i podjęcia leczenia.
Leczenie gronkowca u dzieci
Bardzo często w leczeniu zakażeń gronkowcem u dzieci stosuje się terapię antybiotykową, niestety ze względu na coraz to nowe szczepy gronkowca staje się ona nieskuteczna, ponieważ bakteria ta uodparnia się na antybiotyki. Obecnie poza antybiotykami w leczeniu zakażeń gronkowcem stosuje się terapie alternatywne takie jak immunostymulacje – autoszczepionki, probiotyki, barwniki roślinne. Jeśli gronkowiec skolonizował jamę gardłowo-nosową, często stosowane są inhalacje z soli fizjologicznej lub zakraplanie nosa roztworem wody morskiej i zbieranie wydzieliny za pomocą aspiratorów.
W przypadku, gdy stan zdrowia dziecka jest ciężki i nie ulega poprawie a dolegliwości związane z chorobą mogą stanowić zagrożenie dla zdrowia i życia dziecka niezbędne jest podjęcie leczenia szpitalnego
Bibliografia
