Obojnactwo – co to jest, jakie są rodzaje, jak wygląda leczenie?
Obojnactwo – co to jest?
Obojnactwo znane jest także pod innymi nazwami, czyli interseksualizm i hermafrodytyzm. Jest to zaburzenie rozwoju płciowego, w którym płeć genetyczna lub gonadalna jest niezgodna z wyglądem zewnętrznym narządów płciowych. Może się jednak zdarzyć odwrócenie płci, czyli sytuacja w której to płeć genetyczna jest niezgodna z wyglądem narządów rozrodczych. W takich przypadkach rodzic i dziecko dowiadują się o zaburzeniu dopiero w okresie dojrzewania. Jednak w większości przypadków obojnactwo jest diagnozowane już w pierwszych tygodniach lub miesiącach życia, a więc u noworodków i niemowlaków. Istnieje jednak możliwość postawienia odpowiedniej diagnozy jeszcze w życiu płodowym. Obojnactwo niesie za sobą szereg trudności i problemów natury emocjonalnej. Bardzo często osoby dotknięte tym zaburzeniem mają problem z akceptacją siebie, przez co często mają zaniżone poczucie własnej wartości.
Obojnactwo – jakie są przyczyny?
Przyczyną obojnactwa nie jest do końca znana, ale uważa się, że najczęściej ma podłoże genetyczne. Dodatkowo wpływ na pojawienie się tego zaburzenia mogą mieć również zaburzenia hormonalne. Proces kształtowania się płci dziecka uwarunkowany jest zarówno pod kątem genetycznym jak i hormonalnym. Za różnicowanie płci odpowiadają hormony płodowe, które wytwarzają się dopiero około 7. tygodnia ciąży, dlatego uważa się, że w chwili zapłodnienia jesteśmy dwupłciowi, co oznacza, że płód ma tak samo potencjał rozwojowy żeński jak i męski. Dopiero za sprawą gonad powstają narządy płciowe. Zdarza się jednak, że w wyniku zaburzeń zewnętrzne narządy płciowe nie zgadzają się z płcią genetyczną lub gonadalną. Za obojnactwo może odpowiadać zbyt wysoki poziom androgenów, czyli męskich hormonów płciowych na płód rodzaju żeńskiego. Na nadmierną ilość androgenów mają wpływ niektóre choroby, jak nowotwory gonad i nadnerczy, wrodzony przerost nadnerczy oraz stosowanie w czasie ciąży niektórych leków, które wykazują działanie podobne do męskich hormonów płciowych.
Obojnactwo – jakie są rodzaje?
Można wyróżnić kilka rodzajów obojnactwa – są to: obojnactwo rzekome żeńskie, obojnactwo rzekome męskie i obojnactwo prawdziwe. Obojnactwo rzekome żeńskie występuje wtedy, gdy dziecko przychodzi na świat z jajnikami, ale zewnętrzne narządy płciowe wskazują na płeć męską. W takim przypadku najbardziej prawdopodobna przyczyna leży w zbyt dużej ilości hormonów płciowych męskich. Obojnactwo rzekome żeńskie wykazuje cechy maskulinizacji, która polega na nadmiernej produkcji męskich hormonów płciowych w ciele kobiety. Obojnactwo rzekome męskie oznacza, że choć dziecko posiada jądra to zewnętrzne narządy płciowe wskazują na płeć żeńską. Osoby dotknięte obojnactwem rzekomym męskim posiadają krótką pochwę, ale nie mają jajników, jajowodów oraz macicy. W takim wypadku dochodzi do zespołu feminizujących jąder, czyli choroby cechującej się brakiem wrażliwością na męskie hormony. Bardzo często jest ona przyczyną braku miesiączki. Najrzadziej występuje obojnactwo prawdziwe. W takim wypadku najczęściej występują obok siebie zarówno jajniki jak i jądra, przez co ustalenie płci noworodka stanowi prawdziwy problem.
Obojnactwo – jak wygląda leczenie?
Leczenie obojnactwa to nie lada wyzwanie dla lekarzy. Aby jednak mieć pewność, że mamy do czynienia z obojnactwem, potrzebna jest odpowiednia diagnostyka, a dopiero później leczenie. W przypadku leczenia tego typu zaburzeń najczęściej wykonuje się zabiegi chirurgiczne, a następnie włącza się leczenie farmakologiczne, polegające na podaniu hormonów. Ważne jest jednak, aby prócz leczenia przyczyn tych dolegliwości, starać się zadbać również o sferę psychiczną. Osoby dotknięte obojnactwem mają z tego powodu ogromne problemy emocjonalne, często nie potrafią zaakceptować swojej odmienności. Wpływa to na obniżenie poczucia własnej wartości i niechęć do własnego ciała. Dlatego prócz zabiegów chirurgicznych i kuracji hormonalnej bardzo ważna jest pomoc psychologiczna, dzięki której osoba dotknięta obojnactwem inaczej spojrzy na swoją osobę i nauczy się akceptować siebie i swoje ciało.
