Padaczka u niemowląt
Padaczka (epilepsja) to grupa schorzeń o charakterze przewlekłym, których istotą są powtarzalne nagłe napady. Ataki padaczki mają charakter gwałtowny zarówno, jeśli chodzi o inicjację jak i zakończenie. Padaczka również u niemowląt może mieć rożne postaci, które różnią się przyczyną występowania, ale też charakterem ataku epilepsji czy tego, która cześć mózgu uległa uszkodzeniu.
Przyczyny padaczki u niemowląt
Bezpośrednią przyczyną ataku padaczki jest nieprawidłowe funkcjonowanie mózgu powodujące wyładowania w jego obrębie. Nieprawidłowości te mogą mieć przynajmniej kilka przyczyn, jeśli mówimy o mózgu niemowlęcia. Do najczęstszych przyczyn padaczki u niemowląt zaliczamy
komplikacje podczas porodu,
zaburzenia rozwoju płodu,
infekcje matki w czasie ciąży,
czynniki genetyczne,
choroby dziecka, takie jak krwotoki, zapalenia opon mózgowych, czy urazy głowy.
Jakkolwiek wspominamy czynniki genetyczne, tak nie możemy powiedzieć, że padaczka jest chorobą dziedziczną. Aby u niemowlęcia wystąpiła padaczka muszą wystąpić sprzyjające ku temu okoliczności, po rodzicach natomiast dziecko może odziedziczyć pewne skłonności, ale nie chorobę.
Warto pamiętać, aby nie mylić ataków epileptycznych z drgawkami spowodowanymi gwałtownie rosnącą temperaturą. U dzieci pomiędzy 6 miesiącem a 5 rokiem życia dziecko może dostać gwałtownych drgawek na skutek gorączki. Epilepsja będzie mieć charakter powtarzających się napadów, bez podwyższonej temperatury.
Padaczka ma kilka postaci, wyróżniamy:
zespół Westa – inaczej napad skłonów. U niemowląt napady mogą przybrać postać nagłych skurczów, w czasie których dziecko zgina się w pół, co przypomina wykonywanie skłonów,
napad nieświadomości – najłatwiej zaobserwować ten rodzaj padaczki u dzieci w wieku szkolnym, kiedy uczeń podczas lekcji traci na jakiś czas kontakt z otoczeniem. Dziecko w czasie napadu ma świadomość, ale nie jest w stanie nawiązać interakcji z otoczeniem,
padaczka Rolanda – najczęstszy rodzaj padaczki wśród dzieci. Padaczka Rolanda pojawia się między trzecim a dwunastym rokiem życia. Dzieci budzą się w nocy, pełne lęku i niepokoju, nie mogą mówić,
napad toniczno-kloniczny (grand mal) – uogólniony napad duży, może być niebezpieczny. W trakcie napadu dziecko upada na ziemię, traci przytomność, nie reaguje na otoczenie, przestaje na chwilę oddychać, wydaje krzyk albo jęk i pręży się.
Objawy padaczki u niemowląt
Diagnozowanie padaczki u najmłodszych nie należy do szczególnie prostych zadań, ponieważ łatwo ją pomylić z drgawkami spowodowanymi gorączką lub refluksem. Warto jednak mieć na uwadze, pewne charakterystyczne dla padaczki objawy takie jak:
lęki senne,
krótkotrwałe skurcze mięśnie lub całego ciała,
ciągłe mruganie,
kiwanie głową,
„zawieszenie się” dziecka,
utraty przytomności u dziecka.
Czasem atak padaczki poprzedzany jest przez rozdrażnienie lub wymioty u dziecka. Jeśli obserwujecie wymienione wyżej objawy u swojej pociechy – powinniście niezwłocznie umówić się na konsultację neurologiczną.
Leczenie padaczki u niemowląt
W zależności od formy, intensywności i częstotliwości ataków, lekarz podejmuje właściwe środki leczenie padaczki u niemowlęcia. Jeśli napady są krótkie, rzadkie i nieregularne wówczas często rezygnuje się z leczenia farmakologicznego na rzecz obserwacji dziecka. Jeśli konieczne jest włączenie leków należy mieć świadomość, że nie da się wyleczyć padaczki, ale za pomocą leków można ją znacznie osłabić, co poprawi komfort życia zarówno niemowlaka jak i rodziny.
O czym pamiętać podczas ataku padaczki?
Nie trać kontroli nad sytuacją.
Zabezpiecz miejsce, gdzie leży dziecko tak aby w nic nie uderzyło, jeśli jest wystarczająco nieduże – możesz wziąć je na ręce.
Upewnij się, że nie ma w ustach żadnych przedmiotów.
Dopilnuj, aby nie przegryzło sobie języka.
Nie podawaj leków doustnych w trakcie.
Pamiętajcie, że rodzaj preparatu i dawkę leku przepisuje tylko i wyłącznie lekarz!
Zespół Westa – najczęstsza padaczka wieku niemowlęcego
Zespół padaczkowy występujący najczęściej u dzieci pomiędzy 3 a 9 miesiącem życia. Atak padaczki w przypadku zespołu Westa ma najczęściej charakter zgięciowy, to jest dziecko zgina się w pół przyciągając nogi do brzuszka, skłon może też dotyczyć samej głowy, a jego gwałtowność może być wysoka lub powolna. Ataki padaczki w przypadku zespołu Westa często są atakami gromadnymi, a najczęściej zdarzają się podczas zasypiania lub wybudzania. Inne objawy współtowarzyszące atakom w zespole Westa to
potliwość i odruchy wymiotne,
krzyk,
bladość lub zaczerwienienie twarzy,
ślinotok
niepokój dziecka,
Z racji tego, że ta odmiana padaczki u niemowląt bliźniaczo przypomina kolki (które przypadają na ten sam okres rozwojowy dziecka) to diagnoza jest utrudniona, niemniej jednak, jeśli pojawia się podejrzenie wówczas niemowlę powinno zostać skierowane na badania EEG.
Leczenie zespołu Westa u niemowląt, poza kuracją farmakologiczną zakłada również zapewnienie możliwie jak najwięcej spokoju dla dziecka oraz środowiska optymalnego dla jego rozwoju.
Bibliografia
