Zaburzenia emocjonalne u dzieci

Zaburzenia emocjonalne u dzieci - przyczyny

Przyczyną, z powodu której powstają zaburzenia emocjonalne u dzieci, najczęściej jest lęk. To nieprzyjemne napięcie emocjonalne, które składa się z poczucia bezradności oraz niepokoju i zagrożenia. Takie ciągłe napięcie powstaje, gdy rodzice od najwcześniejszych lat życia malucha nie dają mu poczucia bezpieczeństwa, którego potrzebuje. Gdy dziecko coś stłucze i oczekuje od kochającego rodzica, że ten je pocieszy i naprawi szkodę bez złości, ale zamiast tego spotyka się z gniewem i krzykiem, to zacznie utrwalać w sobie przekonanie, że od rodziców nie otrzyma poczucia bezpieczeństwa.

Podobne sytuacje mogą występować w późniejszym etapie jego życia. Gdy w szkole otrzyma jedynkę, będzie spodziewać się, że reakcją rodziców będzie gniew i krzyk. Jeśli rzeczywiście tak zareagują, to tylko potwierdzą oczekiwania dziecka, tym samym utrwalając w nim poczucie lęku i napięcia emocjonalnego.

Często lęk wykształca się w maluchu podczas rozwodu lub śmierci mamy albo taty. Wiąże się to wtedy z brakiem bliskości ze względu na fizyczny brak obecności rodzica. Oczywiście dzieje się to też w bardziej prozaicznych sytuacjach, jak na przykład gdy któreś z rodziców uzna, że ich pociecha zawiodła ich oczekiwania i odmawia bliskości. Zaburzenia emocjonalne u dzieci powstają wtedy, gdy rodzic krzyczy na nie i bije je, zazwyczaj przez brak oczekiwanych postępów w nauce.

Zdarza się też, że pojawienie się nowego członka rodziny także jest przyczyną pojawiania się zaburzeń. Rodzice poświęcają więcej czasu nowemu dziecku i najczęściej chcieliby, aby to starsze stało się bardziej samodzielne. Traci więc ono ich zainteresowanie, a gdy się go domaga, rodzice stają się niecierpliwi, mogą grozić karami albo wpadać w gniew. Podobne efekty stwarza nadmiar pracy, gdy opiekunowie również nie mają czasu, by poświęcać go dziecku i reagują gniewem, kiedy domaga się ono uwagi.

Zaburzenia emocjonalne u dzieci występują też w wyniku obecności używek w domu, takich jak alkohol, co przekłada się na dużą ilość awantur z błahych powodów, zaniedbania uczuć malucha i przemocy.

Metody pracy z dzieckiem zaburzonym emocjonalnie - objawy

Zaburzenia emocjonalne u dzieci pojawiają się już w bardzo młodym wieku. U dzieci mających między 3 a 7 lat można zauważyć nerwice o podłożu lękowym (te najczęściej są reakcją na stres i poczucie zagrożenia), strach (który jest odpowiedzią na zagrożenie, na przykład przemoc), moczenie się w nocy, jąkanie, obojętność uczuciowa, apatia, wyciszenie, ale też nadpobudliwość i agresja.

U nieco starszych dzieci pojawia się agresja, depresja, zaburzenia odżywiania, zaniżone poczucie własnej wartości. W wieku nastoletnim ciało przechodzi wiele zmian, tak w sferze fizycznej jak i psychicznej. Mające wpływ na ciało i umysł hormony mogą jeszcze bardziej pogłębić problemy z emocjami. Rozkwita depresja, może pojawić się anoreksja, kompleksy, zaburzenia dotyczące kontaktów z rówieśnikami.

Metody pracy z dzieckiem zaburzonym emocjonalnie

Leczenie zaburzeń emocjonalnych to sprawa bardzo indywidualna. Jeśli dziecko nie ukończyło jeszcze osiemnastu lat, to nie używa się do tego leków. Zamiast tego stosowana jest psychoterapia i psychoedukacja. Rozpoznaje się wtedy co wywołuje zaburzenia emocjonalne u dzieci, a potem pracuje z nimi tak, by zmniejszyć odczuwany lęk, oraz nauczyć się bronić przed negatywnymi uczuciami.

Istotne jest, by takie dziecko odczuwało akceptację ze strony otoczenia, najlepiej osób tak bliskich, jak jego rodzice. Dzięki temu będzie mogło zaakceptować samo siebie. W przypadku gdy mamy do czynienia z kimś, kto ukończył już osiemnaście lat, i komu zaburzenia emocjonalne towarzyszą przy wejściu w dorosłość, stosuje się inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny, które pomagają zmniejszyć negatywne objawy.