Zespół Aspergera
Czym jest zespół Aspergera
Zespół Aspergera to zaburzenie rozwojowe mieszczące się w spektrum autyzmu (stąd niektórzy mniej zorientowani często mylą jedno z drugim). Zaburzenie to zostało pierwszy raz zdiagnozowane i opisane w 1944roku, przez Austriaka Hansa Aspergera a nazwane dopiero w 1981 roku przez Lornę Wing. Zespół Aspergera często brany jest za lekką formę autyzmu. To co bardzo często wyróżnia dzieci cierpiące na to zaburzenie to wczesne rozwinięcie się mowy i procesów poznawczych kosztem umiejętności społecznych lub rozwoju motorycznego. Osoby cierpiące na zespół Aspergera zazwyczaj są ponadprzeciętnie inteligentne.
Objawy zespołu Aspergera
Diagnoza zespołu Aspergera może być utrudniona, często zachowania związane z tym zaburzeniem brane są jako trudny charakter dziecka. Do postawienia właściwej diagnozy najczęściej dochodzi pomiędzy 3 a 8 rokiem życia dziecka. Najczęściej spotykanymi objawami zespołu Aspergera są:
Brak empatii i upośledzenie interakcji społecznych
Trudności w porozumiewaniu się – te mogą być spowodowane brakiem zrozumienia przenośni czy aluzji a także słabo rozwiniętą komunikacją niewerbalną
Zaburzenia mowy, ale także mowa bardzo sztuczna, sterylna, dokładna. Często zasób słownictwa jest nieadekwatny do wieku.
Problemy z tworzeniem więzi takich jak koleżeństwo, przyjaźń czy współpracy w grupie. To ostatnie może nawet nie tyle być problematyczne, co praktycznie niewykonalne.
Zaburzenie integracji sensorycznej – niestandardowa wrażliwość i reakcja na temperatury, natężenie światła lub dźwięk.
Wyuczone, powtarzane zachowania – wyjście do przedszkola np. musi wiązać się z wykonaniem określonych czynności w określonej kolejności.
Rzadko ma miejsce pewne ograniczenie sprawności ruchowej dziecka
Specjalizacja zainteresowań – dziecko będzie wykazywało szczególne zainteresowanie jedną dziedziną, przy czym zainteresowanie będzie miało charakter pogłębiony,
Problemy ze stosowaniem prawidłowych zaimków osobowych
Pamiętać trzeba, że zespół Aspergera to nie zapalenie płuc i u każdego dziecka, które dotknięte jest tym zaburzeniem może wystąpić pewna pula tych objawów, ponadto mogą mieć one różne nasilenie. Wczesne postawienie właściwej diagnozy jest przez to utrudnione, ale jeśli się uda – daje to największe szanse dziecku na skuteczną terapię i jak najlepsze przystosowanie do życia w społeczeństwie bez problemów jakie może zespół Aspergera powodować.
Czy zespół Aspergera się leczy?
Tak, zespół Aspergera podlega terapii, tym niemniej istotne jest jego odpowiednie rozpoznanie. To natomiast jest utrudnione, ponieważ wiele syndromów występuje w formie na tyle łagodnej, że często do momentu pójścia dziecka do szkoły/przedszkola w ogóle nie ma żadnych podejrzeń tego zaburzenia. Bardzo często, jeśli objawy nie dotyczą mowy i interakcji społecznych brane są za przejawy indywidualizmu.
Najczęściej zespół Aspergera diagnozowany jest po rozpoczęciu przez dziecko nauki w szkole, kiedy któryś z objawów utrudnia mu funkcjonowanie w grupie, lub naukę przedmiotów niezwiązanych z zainteresowaniami dziecka. W diagnozie zespołu Aspergera biorą udział specjaliści z takich dziedzin jak: psychologowie, logopedzi, psychiatrzy lub pedagogowie specjalni.
Terapia zespołu Aspergera może opierać się na różnych metodach, w zależności od potrzeb dziecka. Typowymi metodami leczenia są:
Psychoterapia behawioralno – poznawcza – w tej metodzie nacisk kładziony jest na uczenie pacjenta pozbycia się schematów myślowych i uczą innego sposobu postrzegania świata. Wychodzą z założenia, że człowiek zachowuje się w zależności od emocji jakie przeżywa.
Trening umiejętności społecznych – trening polegający na nauczeniu dzieci i młodzieży z zaburzeniami związanymi z zespołem Aspergera poprawnego i akceptowalnego zachowania w grupie lub określonych sytuacjach społecznych. Trening może dotyczyć takich umiejętności jak prowadzenie dyskusji czy nawiązywanie relacji w towarzystwie.
Integracja sensoryczna – zajęcia poprawiające sprawność ruchową dziecka. Podczas zajęć z integracji sensorycznej wykorzystuje się różne przedmioty mające na celu pomóc dziecku poprawnie analizować i interpretować bodźce jakie do niego docierają.
Terapia behawioralna – kojarzona z metodą kija i marchewki metoda nauki poprawnych z punktu widzenia społecznego zachować u dziecka. Raczej preferuje się nagradzanie za postępy, nie kary za ich brak. W terapii behawioralnej pacjent uczony jest właściwych schematów zachowań, ale bez nacisku na zrozumienie motywacji innych osób. Co czyni te metodę schematyczną, co może być uznane za wadę.
Terapia metodą kognitywną – opiera się na założeniu pewnej dysharmonii w rozwoju dziecka cierpiącego na zespół Aspergera. Terapeuta ma być pewnego rodzaju przewodnikiem tłumaczącym pacjentowi rolę poszczególnych procesów, tak aby doprowadzić do odbudowania lub zbudowania poprawnego działania funkcji społecznych dziecka.
undefined
Bibliografia
https://pl.wikipedia.org/wiki/Zesp%C3%B3%C5%82\_Aspergera
https://www.aptekagemini.pl/poradnik/zdrowie/zespol-aspergera-czym-rozni-sie-od-autyzmu/
undefined
