Objawy dysortografii
Czym jest dysortografia?
Jest to zaburzenie nauki polegające na niepoprawnym zapisywaniu wyrazów pomimo teoretycznej znajomości reguł ortografii i pisowni. Jedną z przyczyn dysortografii są zaburzenia w percepcji słuchowej i wzrokowej. Dysortografia u dzieci zazwyczaj zaczyna objawiać się po rozpoczęciu nauki szkolnej, podczas nauki pisania. Badanie diagnostyczne w kierunku dysortografii przeprowadzane jest w poradni psychologiczno-pedagogicznej, wynik badania potwierdza zaświadczenie, które należy pokazać w szkole – zaświadczenie to musi być respektowane przez szkołę i może wpłynąć na jakość wyników dziecka (brak minusowych punktów za brak poprawności ortograficznej podczas testów).
Przyczyny dysortografii
Dysortografia to zaburzenie, które nie ma jednej przyczyny, obecnie wyróżnia się ich przynajmniej kilka, a wśród nich znajdziemy:
-
uszkodzenia kory mózgowej,
-
uszkodzenia mózgu dziecka, które powstały w życiu płodowym,
-
opóźnienia rozwoju centralnego układu nerwowego,
-
powikłaniach okołoporodowych,
-
wrodzonym wadom mózgu.
Dysortografia to bardzo złożone zaburzenie, może ona występować samoistnie lub w połączeniu z innymi zaburzeniami, takimi jak dysleksja, dysgrafia czy wady wymowy.
Jakie są objawy dysortografii
Po czym poznać, że dziecko cierpi na dysortografię? Należy oczywiście uważnie je obserwować, jeśli tylko mamy podejrzenie, że problemy z nauką mogą być spowodowane czynnikami zewnętrznymi, takimi jak wspomniane zanurzenie. Do najczęstszych objawów dysortografii możemy zaliczyć
-
mylenie ze sobą liter, szczególnie tych które są zbliżone brzmieniowo (f-w, p-b, t-d) oraz takich, których wymowa jest nosowa lub ustna (b-m, e-ę, d-n),
-
umiejętność poprawnego zapisu głosek tylko wtedy, kiedy te różnią się od siebie w stopniu znacznym,
-
łączenie przyimków z rzeczownikami – wpracy , wsamochodzie , spowrotem ,
-
zamienianie głosek i sylab, pomijanie liter lub dodawanie ich bez potrzeby;
-
problemy z pisownią liter podobnych w wymowie: c-cz-ć, s-sz-ś, z-ż-ź, a także ż-rz i dż-dz.
Warto pamiętać, że dysortografia może dotknąć dziecko, które nie ma problemów z żadną inną dziedziną nauki. W diagnozowaniu dysortografii może pomóc fakt, że dziecko cierpiące na nią będzie w stanie nauczyć się reguł rządzących zasadami ortograficznymi, natomiast nie będzie w stanie przełożyć tych zasad podczas pisania tekstu. Bardzo często dzieci cierpiące na dysortografię piszą w sposób, wydawać by się mogło, niedbały, pismo jest bezkształtne. Ponadto dziecko podczas czytania tekstu może sprawiać wrażenie jakby chciało odgadnąć czytany wyraz, a nie faktycznie przeczytać tekst, który ma przed sobą.
Ćwiczenia pomocne w walce z dysortografią
W momencie postawienia diagnozy o dysortografii dziecka powinny zostać natychmiastowo podjęte kroki, których celem będzie terapia dziecka, tak aby zminimalizować negatywne skutki jakie to zaburzenie może wywołać. Terapia dziecka cierpiącego na dysortografię powinna odbywać się pod okiem pedagoga lub psychologa, który będzie odpowiedzialny za przygotowanie właściwego zestawu ćwiczeń i zadań. Kluczową rolę w leczeniu dysortografii mają rodzice dziecka – aby poprawa wyników w nauce pisania była możliwa muszą wykazać się oni cierpliwością i zrozumieniem, ponieważ nakładanie dodatkowej presji na dziecko może tylko zwiększyć stres związany z nauką, a to zmniejszy jej efektywność.
Leczenie dysortografii jest pracą trudną, mozolną i nie dającą natychmiastowego efektu. Najlepszym podejściem wydaje się być nauka przez zabawę, która zaangażuje dziecko i za pomocą wierszyków, obrazków czy piosenek pomoże mu zapamiętać reguły rządzące językiem. W niektórych przypadkach bardzo pomocne okazuje się przepisywanie słów, dzięki czemu nawet jeśli dziecko nie jest w stanie pojąć reguł rządzących językiem, będzie w stanie nauczyć się jak wygląda dane słowo. Warto taką naukę wspomagać różnego rodzaju angażującymi zagadkami, które pomogą poprawić umiejętności zapamiętywania słów, szczególnie problematycznych dla dziecka.
Nie wolno zapominać o wpływie czytania na naukę poprawnego pisania, wspólne – naprzemienne czytanie może spowodować „opatrzenie” się dziecka ze słowami, które mogą sprawiać mu trudność.
Powtórzymy to po raz kolejny i ostatni – praca z terapeutą, pedagogiem czy psychologiem to jedno, najważniejsze jednak w walce z dysortografią pozostaje wsparcie ze strony rodziców. Cierpliwość, systematyczność i nienakładanie presji na dziecko.
undefined
Bibliografia
