Wyszukaj w serwisie
Przed ciążą Ciąża i Poród dziecko 0-2 przedszkolak szkoła Życie rodzinne zdrowie i pielęgnacja dziecka quizy
portalparentingowy.pl > Zdrowie i pielęgnacja dziecka > "Pierwsze objawy kryzysu psychicznego u dzieci". Rząd radzi, jak reagować
Martyna Kucharczyk
Martyna Kucharczyk 02.12.2021 01:00

"Pierwsze objawy kryzysu psychicznego u dzieci". Rząd radzi, jak reagować

Smutny chłopiec
fot. baona, canva.com

Dom powinien być bezpiecznym i pełnym zrozumienia miejscem. Niestety, nie zawsze się tak jest. Coraz więcej dzieci zapada na ciężkie choroby lub zaburzenia psychiczne. Narodowy Fundusz Zdrowia zaapelował do rodziców, aby szybko reagowali na pierwsze objawy.

Na stronie pacjent.gov.pl pojawiła się lista objawów wskazujących na kryzys psychiczny u dziecka. NFZ zaproponował sposoby, jakimi można wspierać młodego człowieka, a także wytłumaczył gdzie szukać pomocy.

Dzieci i młodzież a kryzys psychiczny

Jak rozmawiać z dzieckiem w kryzysie? Chociaż wielu rodziców chce pomóc, to nie wie jak się do tego zabrać. Narodowy Fundusz Zdrowia wyciągnął do nich pomocną rękę. Wytłumaczył, jak rozpoznać kryzys psychiczny u dziecka, a także jak na niego poprawnie reagować.

Specjaliści radzą, aby dokładnie obserwować zmiany w zachowaniu młodego człowieka. Często pierwsze objawy kryzysu mylone są z burzą hormonów lub nastoletnim buntem. Według strony pacjent.gov.pl rodziców powinny zaniepokoić:

  • objawy obniżonego nastroju i stresu, takie jak: smutek, przeciążenie, napięcie

  • zaburzenia odżywiania, np. zajadanie stresu lub wprost przeciwnie – stosowanie restrykcyjnych diet

  • objawy somatyczne, które jednak nie mają przyczyny somatycznej, takie jak bóle: głowy, stawów, pleców, brzucha, czy towarzyszące lękowi: przyspieszone bicie serca, potliwość, drżenie rąk

  • wycofywanie się z kontaktów społecznych

  • zaburzenia snu, takie jak bezsenność, poczucie ciągłego zmęczenia, nadmierna senność (przyczynia się do nich także światło emitowane z komputerów, telefonów, tabletów, telewizorów)

  • pogorszenie wyników w szkole i spadek zaangażowania w naukę

  • problemy wychowawcze, jak agresywne zachowania, płaczliwość, nadpobudliwość, drażliwość, wybuchowość

  • problemy dotyczące relacji z otoczeniem, takie jak agresja, łamanie prawa, wandalizm, używanie substancji psychoaktywnych

  • zachowania autodestrukcyjne, takie jak nadużywanie alkoholu, narkotyków i innych substancji uzależniających, okaleczanie się, myśli i próby samobójcze.

Jak pomagać dzieciom i młodzieży?

Aby pomóc dziecku, trzeba sprawnie się z nim komunikować. W żadnym wypadku nie można bagatelizować jego objawów lub umniejszać jego cierpieniu. Rodzic powinien otwarcie zapytać go, jak się czuję i uważnie wysłuchać. Istnieje kilka zwrotów, które pomogą rodzicowi w okazaniu empatii. Brzmią one:

- jestem obok, - nie jesteś sam, - martwię się o ciebie, - razem przejdziemy przez kryzys i go pokonamy. Jeśli młody człowiek przyznaje się do myśli samobójczych, nie należy wpadać w panikę. Jego otwartość świadczy o szukaniu pomocy. Dzięki niej można zapobiec ewentualnej tragedii.

W razie potrzeby rodzic z dzieckiem powinien zgłosić się do psychologa lub psychiatry. Często wsparcie specjalisty jest konieczne w celu wyjścia z kryzysu. Poza tym dziecko może nie chcieć martwić rodziców i woli nie opowiadać o swoich problemach.

Źródło: pacjent.gov.pl

Artykuły polecane przez redakcję Portal parentingowy: