Niektóre dzieci trudniej zabrać z przedszkola, niż je tam zaprowadzić. Kiedy słyszą, że mają iść do domu i widzą w szatni mamę albo tatę, zaczynają marudzić albo, co gorsza, wpadają w głośny szloch. Krzyczą, że nie chcą iść do domu, uciekają, albo w nieskończoność odwlekają ubieranie butów i kurtki. Czy to znaczy, że w domu jest im źle?Rodzice postawieni w takiej sytuacji nie tylko się denerwują, ale także obwiniają. Zaczynają się martwić, że dziecko w domu jest nieszczęśliwe. Może wyrzucają sobie, że nie poświęcają mu odpowiedniej ilości czasu. Na szczęście, w większości przypadków, niechęć do wyjścia z przedszkola nie oznacza, że w domu dzieje się coś złego. Gdy dziecko nie chce wracać z przedszkola do domu, powinnaś się… cieszyć.
Utrata bliskich to niezwykle trudne doświadczenie. Przechodzenie żałoby i straty wiąże się z całą gamą najróżniejszych emocji. Trzeba dać sobie przestrzeń na wszystkie uczucia, a przede wszystkim czas. Każdy przeżywa żałobę inaczej.Każdy też może gdzie indziej szukać pocieszenia. Dla wielu osób dużym wsparciem jest wiara i modlitwa. Kościół Katolicki ma kilka zasad dotyczących przeżywiania straty. Jak długo powinna trwać żałoba po bliskiej osobie?
Nie każde dziecko gotowe jest na przedszkole. I w sumie tu powinnam postawić kropkę. Niestety coraz częściej rodzice małych dzieci wysyłają do placówek dzieci zdecydowanie za wcześnie. Dziecko, które ma dwa lata, nie powinno chodzić do przedszkola.Co roku we wrześniu fora dla rodziców zalewane są postami z pytaniami, czy wysłać 2,5-letnie dziecko do przedszkola. Co zrobić, gdy maluch zapiera się nogami i rękami przed drzwiami placówki? Co robić, gdy codziennie rano jest płacz do granicy omdlenia. Moja rada - nie puszczać go do przedszkola.
Jako rodzice chcielibyśmy uchronić nasze dzieci przed problemami. Niestety nie jest to możliwe. Jedyne co możemy zrobić, to nauczyć je jak sobie z nimi radzić. Bardzo ważne jest, by po prostu być i dać dziecku wsparcie. Kiedy u Twojego dziecka pojawią się trudne emocje, wypróbuj tych 7 kojących zdań.Dzieci często nie potrafią radzić sobie z emocjami. Ważne jest jednak aby ich nie tłumiły. Nie należy dzieciom zabraniać ich przeżywania. Kiedy czują złość, przygnębienie, strach lub tracą wiarę w siebie, postaraj się wesprzeć je tymi słowami. I pamiętaj, najważniejsze, żeby być przy dziecku, kiedy tego potrzebuje.