"Mamo, nie patrz". Kiedy wyjść z łazienki i pozwolić dziecku na samodzielność?

Kiedy dziecko powinno kąpać się samo?

A kiedy powinno zacząć samodzielnie siadać, albo kolorować bez wychodzenia za linię? Z nauką kąpieli jest jak z wieloma innymi czynnościami - to kwestia bardzo indywidualna . Jako średnią przyjmuje się, że 8-latek nie powinien już wymagać pomocy przy wieczornej toalecie, ale prawda jest taka, że niektóre przedszkolaki są w stanie umyć się same, a znajdą się i 10-latki, którym trzeba pomóc np. z myciem włosów.

Musisz pamiętać, że kiedy dziecko krępuje się rozbierać przy tobie, to czas, aby pozwolić mu na samodzielną kąpiel . Nie możesz jednak rzucić go na głęboką wodę, do samodzielnych czynności higienicznych trzeba się przygotować, a w przypadku dzieci z długimi włosami, wypracować system, który umożliwi pomoc z myciem głowy bez naruszania prywatności.

Już dwulatki wykazują chęć robienia wszystkiego samodzielnie. "Ja siam" - wołają, a rodzice, choć szybciej umyliby dziecko, czy założyli mu buciki, muszą na tę samodzielność pozwalać. Na tym etapie rozwoju tworzą się nawyki i wyrabiają umiejętności, które zaprocentują w przyszłości.

Naukę zacznij jak najwcześniej

Maluchowi przypominamy o myciu kolejnych fragmentów ciała. Buzia, szyja, uszy, pachy, pachwiny, klatka piersiowa, brzuszek, pępuszek, nóżki - powtarzamy każdego dnia. Fajnie sprawdza się tu puszczanie dziecku piosenek, które prowadzą dziecko przez świat higieny osobistej, lub wspólne czytanie książeczek o tej tematyce.

Oczywiście dziecko w tym wieku nie umyje się dokładnie, np. za uszami, ale nic nie stoi na przeszkodzie, żeby zachęcić je do powtarzania czynności, które mu pokazujemy . "Mama myje twoje pachy, teraz ty myjesz pachy".  Wszystkie te czynności musicie regularnie powtarzać, aż wejdą dziecku w nawyk.

W pewnym momencie swojego życia każde dziecko zaczyna rozumieć, ze inni nie defilują nago, więc zaczyna też zwracać większą uwagę na własną prywatność. Jeśli taka sytuacja pojawia się nagle, warto z dzieckiem spokojnie porozmawiać, co się stało. Niekiedy obserwując zmiany zachodzące w swoim ciele, dziecko nie chce, aby inni je oglądali . To zupełnie normalne.

Problem zaczyna się, kiedy dziecko ma długie włosy i mycie ich sprawia mu trudność. Warto wtedy zaoferować pomoc, jednak zaproponuj dziecku, aby się zakryło, by czuło się swobodnie, lub już po wyjściu z wanny i założeniu piżamy umyjcie razem włosy, pochylając się nad wanną.

"Mamo, nie patrz!"

Bezwzględnie uszanuj jednak prawo dziecka do prywatności . Porozmawiajcie o tym, że równie ważne, jak dokładne mycie, jest też wycieranie ciała. Zwróć uwagę dziecka na takie miejsca jak pachy, stopy, pośladki czy pachwiny. Wilgoć pozostawiona w nich może powodować otarcia, a nawet infekcje skóry.

Wyjaśnij dziecku, że w wannie czy pod prysznicem jest ślisko i trzeba uważać. Pomóż mu przygotować wodę w odpowiedniej temperaturze i zatroszcz się, aby miało pod ręką szampon, żel do mycia ciała, ręcznik, jeśli tego potrzebuje - postawcie koło wanny stopień, który pomoże mu bezpiecznie wyjść.

Umówcie się, że w razie czego jesteście w pobliżu (na początku w łazience), a drzwi do łazienki nigdy nie mogą być zamknięte na klucz. Dziecko bezwzględnie nie może zanurzać głowy pod wodą i musi odpowiadać na wasze pytanie, czy wszystko w porządku.

Warto rozważyć położenie na dnie wanny czy brodzika maty antypoślizgowej. Unikajcie też olejków do kąpieli , żeby nie tworzyć śliskiej powłoki na dnie wanny. Na początku umów się, że usiądziesz na toalecie i choćby parawan miał być zasunięty. Będziesz instruować dziecko, co do mycia, sprawdzisz, czy wytarło się dokładnie.

Poradzi sobie!

Przede wszystkim nie neguj tego, że dziecko potrafi się dzielić . Jeśli codziennie korzystasz z wanny, czy prysznica, mydła i spłukuje je, to nawet jeśli niedokładnie umyje się dziś brzuszek, to nic złego się nie dzieje. Nie wprowadzaj nerwowej sieci, niech mycie będzie przyjemne, niech będzie zabawą.

Kiedy wierzymy w dziecko, niezależnie od tego w jakiej dziedzinie, kibicujemy mu i wspieramy je, możemy liczyć nie tylko na większą samodzielność, ale też na lepsze efekty jego działań. Innymi słowy: pozwalaj próbować i chwal za efekty , zmień naukę w zabawę, a szybko zobaczysz efekty.

2-3 latka musisz umyć, ale dziecko w wieku 4-6 lat spokojnie już może wykonywać czynności higieniczne samodzielnie pod nadzorem osoby dorosłej. Większość 8-latków będzie w stanie umyć się bez przypominania, że ma uszy. 10-latek zwykle nie chce już twojej obecności w łazience gdy się myje i... bardzo dobrze, bo to znaczy, że wszystko poszło zgodnie z planem.

Zobacz także:

Dziecko samo na placu zabaw. Od kiedy dziecko może bez opieki wyjść na dwór?

Czym jest child grooming? Tak sprawdzisz, z kim twoje dziecko kontaktuje się w sieci

Zapomniane pasożyty wracają do przedszkoli. Nie biorą się z brudu, a ze wstydu