To jakiś koszmar! W przedszkolach mnożą się ogniska tych pasożytów

Roztocza atakują

Mowa o świerzbie, czyli chorobie pasożytniczej przenoszonej przez mikroskopijne roztocza – świerzbowce. Każdy, kto będzie miał z nimi kontakt, może zachorować, a więc nie ma to większego związku z tym, jak bardzo dbamy o higienę. Częste mycie rąk zmniejsza co prawda ryzyko zarażenia się świerzbowcem, jednak czasem wystarczy tylko uściskać się z kimś chorym…

W dodatku świerzb jest chorobą, która dotyka zarówno ludzi, jak i zwierzęta i czasem zdarza się, że zarażamy się właśnie od naszych pupili. Trzeba jednak podkreślić, że jest to rzadkie zjawisko, bo świerzbowiec ludzki i świerzbowiec zwierzęcy to są inne pasożyty, specyficzne dla danego gatunku. Ale mimo wszystko, jeśli wiesz, że twój kot czy pies zachorował na świerzb, musisz go pilnie leczyć, nie wpuszczać na kanapę itp., a po każdym głaskaniu dokładnie myć ręce. 

Jak objawia się świerzb?

Świerzbem zarażają się często dzieci w przedszkolach i szkołach, a potem roznoszą chorobę na członków swoich rodzin. Objawy pojawiają się zazwyczaj kilka tygodni po zakażeniu. Są to:

• intensywne swędzenie, które często nasila się w nocy, co może prowadzić do problemów ze snem,
• zaczerwienienie skóry, 
• małe, czerwone grudki i bąble na skórze.

Zmiany najczęściej występują w przestrzeniach międzypalcowych oraz w zgięciach ciała, ale także na grzbietach dłoni, na twarzy, na pośladkach, stopach. Na skórze można czasem zaobserwować także obecność pęcherzyków, wydrapań i nor świerzbowcowych, zwłaszcza tam, gdzie skóra jest grubsza, czyli na łokciach, kolanach, grzbietach palców. 

Intensywne drapanie prowadzić może do rozdrapywania ran i powstawania nadkażeń bakteryjnych. Nie można doprowadzać do takiego stanu, dlatego gdy tylko zauważymy podobne, swędzące zmiany na skórze – swojej lub dziecka – natychmiast skonsultujmy się z lekarzem.

UWAGA! Zakażenie świerzbowcem u niemowląt bywa trudne do zdiagnozowania, ponieważ, może być mylone z innymi problemami, np. z alergią lub atopowym zapaleniem skóry. Ale jeśli dziecko jest niespokojne, w nocy dużo płacze, nie może spać i ma zmiany na skórze, zwłaszcza między fałdkami, jak najszybciej trzeba pokazać je specjaliście.

Do jakiego lekarza się udać? Internista, pediatra, dermatolog?

Jeśli nie jesteś pewna, do jakiego lekarza się zgłosić, idź po prostu do internisty, a z dzieckiem do pediatry. Stamtąd  zostaniecie już dalej pokierowani. Lekarz, który najlepiej zna się na chorobach skóry to oczywiście dermatolog. Potrafił rozpoznać, czy problem, z którym się zgłaszamy, to świerzb, czy coś innego. Posiada też odpowiednie narzędzia diagnostyczne, jak np. dermatoskop. 

Leczenie świerzba polega na farmakoterapii. Jest stosunkowo proste. Stosuje się zwykle miejscowo maści hamujące rozwój świerzbowców.  Lekiem pierwszego wyboru jest permetryna (5 proc.), którą aplikuje się jednorazowo na okres 8-10 godzin. Skuteczne bywa także zastosowanie leków zawierających benzoesan benzylu (10 proc.), preparaty siarki oraz krotamiton, które należy stosować przez trzy kolejne dni. Czasem świąd utrzymuje się jeszcze przez pewien czas po leczeniu, co nie świadczy o tym, że było ono nieskuteczne

Środki zapobiegawcze zależne od nas

Gdy leczenie zostanie już zaordynowane, należy także podjąć pewne kroki w domu:

• Zdezynfekować zabawki i inne rzeczy, z którymi stale mamy kontakt. Pasożyt ma zdolność do przeżycia na przedmiotach 2-3 dni i jeśli w tym czasie ktoś ich dotknie, także może się zarazić.
   
• Zmienić pościele, ręczniki, wymienić przybory toaletowe.
   
• Wyprać pościel, odzież, ręczniki, w temperaturze 60 st.C, oraz wyprasować. Przez 14 dni ich nie używać.
   
• Te rzeczy, których nie można wyprać i wyprasować, należy zamknąć w szczelnym worku foliowym na co najmniej trzy doby (72 godziny) lub zamrozić na 12 godzin.
   
• Odkurzyć dywany i tapicerki.

Ryzyko zarażenia się świerzbem można zminimalizować poprzez:

• częste mycie rąk i w ogóle właściwą higienę całego ciała,
   
• unikanie kontaktu z osobami (i zwierzętami) zakażonymi, a także z ich rzeczami osobistymi,
   
• wspieranie ogólnej odporności naszego organizmu (zdrowe odżywianie, aktywność fizyczna, wysypianie się, itp.),
   
• unikanie używania cudzych ręczników i przyborów toaletowych, odzieży i obuwia, 
   
• noszenie klapek na basenach.

Zobacz także:

Łapie je co drugie dziecko. Objawy zakażenia mogą być okropne

Ta choroba szaleje w podstawówkach. Może się pojawić po leczeniu zwykłego kataru

Drapanie się dziecka – co to oznacza?