Dziecko, które nie chce jeść, nie jest „zwykłym” niejadkiem. Może cierpieć na AFRID

Na czym polega zespół AFRID?

Pełna nazwa brzmi Avoidant/Restrictive Food Intake Disorder, czyli zaburzenie polegające na ograniczaniu lub odrzucaniu pewnych pokarmów. Nie jest ono jeszcze tak dobrze poznane, jak np. anoreksja czy bulimia, i często niestety jest bagatelizowane. Stanowi jednak poważny problem zdrowotny, zwłaszcza u dzieci, ponieważ może prowadzić do wielu niedoborów, anemii, a nawet zahamowania wzrostu .

AFRID charakteryzuje się selektywnym i ograniczonym spożywaniem pokarmów. Dziecko z tym zaburzeniem wybiera tylko konkretne rodzaje jedzenia – musi być określony smak, konsystencja, kolor lub nawet temperatura. Jednocześnie, jest ono oporne na próby wprowadzenia nowych produktów do diety, bardzo się przy tym denerwuje, a stres tylko pogłębia problem.

To, co odróżnia AFRID od innych zaburzeń odżywiania, to brak związku z wyglądem ciała czy chęcią utraty wagi. Osoby – nie tylko dzieci! – dotknięte AFRID nie zajmują się kontrolowaniem masy ciała ani nie odczuwają lęku związanego z przytyciem. Czują „tylko” niechęć do określonych smaków, zapachów, kolorów potraw itp.

Jak zdiagnozować AFRID?

Rozpoznanie AFRID może być wyzwaniem, ponieważ nie jest to zwykła niechęć do jedzenia, która czasami występuje u dzieci. Diagnoza opiera się na ocenie specjalisty, zazwyczaj lekarza pediatry lub psychoterapeuty. Istnieje kilka kluczowych kryteriów, które pomagają odróżnić AFRID od innych problemów związanych z jedzeniem.

• Po pierwsze, osoba diagnozowana musi ograniczać swoją dietę do niewielkiego zakresu produktów spożywczych, eliminując wiele innych grup pokarmowych. To nie może być jedynie okresowa niechęć do niektórych potraw, ale systematyczne i długotrwałe zachowanie.
  
• Po drugie, pacjent z podejrzeniem AFRID nie troszczy się o wygląd ciała, nie myśli o utracie wagi. To kluczowa różnica między AFRID a innymi zaburzeniami odżywiania, takimi jak anoreksja czy bulimia. Co ważne – osoby z AFRID często bardzo lubią jeść i potrafią spożywać spore posiłki, ale złożone wyłącznie z wybranych produktów.
  
• Po trzecie, diagnoza AFRID wymaga wykluczenia innych przyczyn zaburzeń żywieniowych , takich jak problemy z układem pokarmowym czy alergie pokarmowe.

Warto podkreślić, że diagnoza AFRID nie powinna być dokonywana na podstawie własnej oceny, ale zawsze wymaga profesjonalnej oceny specjalisty.

Jak pomóc dziecku z AFRID, czyli terapia

Osoby z AFRID, zwłaszcza dzieci, potrzebują wsparcia i odpowiedniej terapii, aby poprawić swoje nawyki żywieniowe i w konsekwencji zdrowie. Pomóc mogą tu:

1. Terapia poznawczo-behawioralna – to podejście koncentruje się na zmianie myślenia i zachowań związanych z jedzeniem. Terapeuta pomaga osobie z AFRID identyfikować negatywne przekonania i lęki związane z jedzeniem, a następnie wprowadza strategie, które pozwalają stopniowo rozszerzać dietę.
   
2. Terapia sensoryczna – dla wielu osób z AFRID, problemem jest nadwrażliwość sensoryczna, która sprawia, że niektóre smaki, tekstury czy zapachy są nie do zniesienia. Terapeuci sensoryczni pomagają osobom z AFRID stopniowo przyzwyczaić się do różnych bodźców sensorycznych, związanych z jedzeniem. Np. jeśli dotąd dziecko jadło tylko jasne, gładkie jogurty, pod okiem specjalisty powoli zaczyna próbować tych z kawałkami owoców.
   
3. Terapia rodzinna – w przypadku dzieci z AFRID, terapia często angażuje całą rodzinę. Rodzice uczą się, jak wspierać swoje dziecko w procesie zmiany nawyków żywieniowych i tworzeniu pozytywnego środowiska wokół jedzenia.
   
4. Monitorowanie i wsparcie żywieniowe – w niektórych przypadkach konieczne może być pomoc wykwalifikowanego dietetyka, który zapewni osobie z AFRID odpowiednią ilość kalorii i składników odżywczych.

Źródło: centrumzaburzenodrzywiania.pl

Zobacz też:

Dziecko niejadek

Dzieci nie chcą jeść warzyw, ponieważ w tej formie są brzydkie. Też byś tego nie zjadł

Dlaczego dzieci kochają ketchup, ale nie pomidory? Powód jest banalnie prosty