Dziecko

Bąblowica jest choroba pasożytniczą, występująca pod dwiema postaciami - Echinococcus granulosus, czyli tasiemca jednojamowego, nazywanego inaczej echinokokozą oraz Echinococcus multilocularis, a więc tasiemca wielojamowego, znanego jako alweokokoza. W pierwszym przypadku balownicą można zarazić się przede wszystkim od psów, zaś w drugim od lisów. Aczkolwiek chorobę mogą przenosić również: jenoty, wilki czy koty. U zwierząt do zarażenia dochodzi w momencie zjedzenia mięsa lub resztek zwierzęcia, będącego bezpośrednim żywicielem tasiemca, między innymi świni lub owcy. W Polsce choroba występuje dość rzadko, średnio notuje się około 40 zachorowań i to przeważnie bąblowicą jednojamową. Bąblowica wielojamowa występuje w naszym kraju jeszcze rzadziej. Do rozwoju tasiemce potrzebują dwóch żywicieli – pośredniego i ostatecznego. W żywicielu pośrednim larwy tasiemca bytują, ażeby w żywicielu ostatecznym rozwinąć się i osiągnąć swoje ostateczne rozmiary w jelicie cienkim, liczące od trzech do sześciu minimetrów.

Białaczka jest nowotworem złośliwym układu krwionośnego, wywołanym zmianami we krwi, a mianowicie nieprawidłowościami w produkcji białych krwinek, nazywanych inaczej leukocytami. W tym przypadku w szpiku kostnym dochodzi do niekontrolowanego i patologicznego procesu namnażania się leukocytów, które są zmienne oraz niedojrzałe, przez co nie wypełniają podstawowych funkcji w organizmie. Produkowane w nadmiarze białe krwinki uniemożliwiają rozwój pozostałych, zdrowych krwinek, niezbędnych do funkcjonowania człowieka. Brakuje między innymi czerwonych krwinek, odpowiedzialnych za transport tlenu; płytek krwi, które odpowiadają za jej krzepnięcie, a także dobrze rozwiniętych białych krwinek, chroniących organizm przed drobnoustrojami. Wskutek przepełnienia szpiku kostnego nieprawidłowe krwinki dostają się do krwioobiegu, gdzie atakują inne narządy, najczęściej: wątrobę, śledzionę, nerki, węzły chłonne czy przedostają się do płynu mózgowo-rdzeniowego.

Choroba Hirschsprunga to wrodzona wada genetyczna układu pokarmowego, przejawiająca się rozdęciem jelita do średnicy powyżej sześciu centymetrów. Zaburzenie jest spowodowane brakiem komórek zwojowych w splotach śródmięśniowych oraz podśluzówkowych jelita grubego, w związku z czym przyjmowany przez dziecko pokarm zalega w jelitach. Wówczas dochodzi do permanentnych skurczy, a niekiedy nawet do niedrożności jelit. Schorzenie powstaje w wyniku zatrzymania migracji pierwotnych komórek nerwowych, pochodzących z grzebienia nerwowego już na wczesnym etapie życia płodowego, ponieważ rozwija się od piątego do dwunastego miesiąca. Choroba zdarza się raz na pięć tysięcy urodzeń i dotyka głównie chłopców (80%). Wraz z nią mogą pojawiać się inne wady wrodzone u noworodków.Choroba Hirschsprunga może występować pod różnymi postaciami. Najczęstsza odmianą choroby, występującą u około 75% wszystkich przypadków, głównie chłopców, jest postać typowa, obejmująca odbytnicę i dolną część esicy. W postaci ultrakrótkiej komórek pozbawiona jest część odbytnicy. Kolejnym typem choroby jest postać długoodcinkowa, która dotyczy odbytnicy oraz lewej połowy okrężnicy. W postaci subtotalnej dotyka połowy poprzecznicy. Choroba może również tyczyć się całego jelita grubego, a niekiedy też końcowego odcinka jelita cienkiego, zaś w najrzadszym oraz najcięższym przypadku całkowitej agangliozy jelit – całego jelita grubego i jelita cienkiego.

Włośnica, nazywana inaczej trychinozą bądź trichinellozą, to odzwierzęca choroba pasożytnicza, wywołana nicieniem z rodzaju Trichinella, najczęściej Trichinella spiralis, czyli włośniem krętym. Do zakażenia dochodzi po spożyciu mięsa świni dzikiej lub domowej, aczkolwiek w klimacie umiarkowanym również: dzików, owiec, koni, królików czy kóz, które zostało zainfekowane przez larwy tego pasożyta. Włośnica nie przenosi się z człowieka na człowieka ani ze zwierzęcia na zwierzę. Chorobą można zarazić się wyłącznie po spożyciu zakażonego mięsa, które nie przeszło obróbki termicznej, na przykład podgrzewania czy zamrażania, która skutecznie zabija larwy pasożyta. Rozwój włośnia krętego można podzielić na dwa etapy – postacie larwalne, czyli nowonarodzone osobniki, otorbione i wędrujące po organizmie ssaków oraz osobniki dorosłe, a więc samce liczące od półtora do dwóch minimetrów, a także samice osiągające rozmiary od trzech do czterech minimetrów. Po zasiedleniu się w organizmie są gotowe do rozmnażania płciowego, w wyniku czego w organizmie powstaje od 1000 do 1500 larw, które mogą w nim przeżyć od 20 do 40 lat. W Polsce co roku odnotowuje się kilkadziesiąt przypadków zarażenia włośnicą, głównie w wyniku nieodpowiedniego przygotowania do spożycia mięsa wieprzowego.