Dziecko

Depresja, podobnie jak stany lękowe, należą do grupy najczęściej występujących zaburzeń psychicznych. Jak szacuje Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) w Polsce z depresją walczy półtora miliona ludzi. Przejawia się ona: w złym samopoczuciu, smutku, przygnębieniu, postrzeganiu świata w czarnych barwach, niskiej samoocenie i braku wiary we własne możliwości, pesymizmem, a także brakiem chęci do życia czy myślami samobójczymi. Depresja dotyka każdego, bez względu na: wiek, płeć, rasę, miejsce zamieszkania czy wykształcenie. Choroba towarzyszy również kobietom w ciąży i może pojawić się zarówno w trakcie ciąży, jak i występować przed nią lub tuż po niej. Depresja najczęściej dotyka kobiety, które zaszły w nieplanowaną ciążę i nie potrafią zaakceptować tego faktu, ale również te, niecierpliwe czekające na potomka. Po urodzeniu dziecka, pomimo ogromnego wsparcia rodziny, kobieta nie jest w stanie sprostać oczekiwaniom, które sobie założyła lub zastana sytuacja po prostu ją przerosła i nie może sobie z nią poradzić.

Bezmózgowie, nazywane inaczej anencefalią, jest śmiertelną wadą wrodzoną cewy nerwowej u płodu, rozwijającą się już w pierwszych tygodniach życia płodowego. Cechuje się brakiem lub częściowym rozwojem mózgowia oraz czaszki. Bezmózgowie należy do grupy wad dysraficznych, powstałych z zaburzonego tworzenia i zamykania się cewy nerwowej niedługo po zapłodnieniu. Jeśli pomiędzy drugim a czwartym tygodniem ciąży nie doszło do zamknięcia układu nerwowego, to nie ma możliwości rozwoju mózgowia i rdzenia kręgowego. Wówczas pojawia się bezmózgowie, które może występować w dwóch formach – całkowitego lub częściowego. Dzieci, obarczone bezmózgowiem całkowitym, u których nie wykształciły się żadne pęcherzyki mózgowe oraz kostna pokrywa czaszki, nie mają żadnych szans na przeżycie i przychodzą na świat martwe. Wada rozwija się przed trzecim tygodniem życia płodowego i mogą jej towarzyszyć inne objawy, jak: brak rdzenia, przepukliny oponowo – rdzeniowe czy niewykształcenia przysadki, nerek lub tarczycy. Z kolei te, dotknięte bezmózgowiem częściowym, u których wykształciły się pewne pęcherzyki mózgowe, przeważnie w tylnej części mózgowia, aczkolwiek mimo tego nie rozwinęła się spora część mózgu oraz czaszki, są w stanie przyjść na świat żywe, jednakże w ciągu kilku: minut, godzin, dni, tygodni lub miesięcy po narodzinach - umierają. Wada rozwija się pomiędzy trzecim a czwartym tygodniem życia płodowego. Szacuje się, że anencefalia zdarza się raz na tysiąc ciąż, aczkolwiek na świat przychodzi jedno dziecko na dziesięć tysięcy urodzeń.

Cholesterol jest związkiem chemicznym, występującym w tkankach i osoczu krwi. Pełni kluczową rolę w organizmie, gdzie przyczynia się do wytwarzania witaminy D3, hormonów nadnerczy oraz płciowych, a także wspomaga pracę mózgu. Z jednej strony substancje tłuszczowe w dużej mierze powstają w: wątrobie, jelitach i skórze, jednakże z drugiej sporą ich część produkują pokarmy, spożywane przez człowieka. Największymi producentami cholesterolu są: czerwone mięso, parówki, kiszki, salcesony, pasztety, podroby, żółtka jaj, żółte sery, majonezy, śmietany, przekąski typu fast food (hamburgery, zapiekanki, kebaby, pizzę, rolady, hot dogi), chipsy, paluszki, krakersy, ciastka czy cukierki. Cholesterol słabo rozpuszcza się w wodzie, w związku z czym jego znaczona część przebywa w jelitach, gdzie łączy się z kwasami żółciowymi, które umożliwiają jego wchłoniecie. W takiej formy dostaje się do krwioobiegu. Gdy jego ilość jest za wysoka, to odkłada się w organizmie w formie kryształków, tak zwanych złogów, które stanowią zagrożenie dla zdrowia, ponieważ mogą być przyczyną przedwczesnych udarów, zawałów serca czy niedokrwiennych chorób serca.U części dzieci już w wieku dwóch lat w ścianach tętnic zaczynają odkładać się złogi cholesterolu, które tworzą blaszki miażdżycowe. Są to twarde żółte grudki, które można ujrzeć wokół oczu i na skórze malucha. W ten sposób błony wewnętrzne tętnic stają się grubsze i twardsze i jeszcze przed dziesiątym rokiem życia u brzdąców zaczyna się rozwijać miażdżyca, która przyczynia się do wystąpienia chorób wyliczanych powyżej, nawet w młodym wieku. Szczególnie niebezpieczne jest pęknięcie blaszki miażdżycowej, która zamyka przepływ krwi do tętnicy. Wówczas dochodzi do ostrego niedokrwienia tkanek narządów, które grozi udarem.

Borelioza, nazywana inaczej chorobą z Lyme lub krętkowicą kleszczową, jest chorobą zakaźną, która obejmuje wiele narządów po kontakcie z zakażonym kleszczem, bakterią wywołaną przez krętki z rodzaju Borrelia. Warto zaznaczyć, że nie każde ukucie kleszcza musi oznaczać boreliozę, ponieważ nie wszystkie kleszcze są zakażone. W Polsce do zakażeń najczęściej dochodzi u przedstawicieli gatunku pospolitego, czyli Ixodes ricinus. Kleszcze najczęściej występują na terenach zielonych, a więc w lasach, parkach, łąkach czy ogródkach. Najlepiej zabezpieczać się przed ukuciem, nosząc odpowiednie ubrania, zakrywające całe ciało człowieka, a więc długie spodnie i długą bluzkę, skarpetki, apaszkę lub szalik, a także czapkę. Po powrocie do domu, należy dokładnie przejrzeć całe ciało, a w przypadku dostrzeżenia kleszcza, należy natychmiast go wyjąć, dbając o to, żeby pozbyć się go w całości, aby jego głowa nie została w środku ciała człowieka lub zwierzęcia, ponieważ wówczas może dojść do zakażenia.

Świąd skóry pojawia się w wyniku podrażnienia nerwów, znajdujących się w jej obrębie. Najczęściej objawia się uczuciem swędzenia, w związku z czym dziecko odczuwa potrzebę drapania wrażliwego miejsca. Niekiedy to uczucie może być tak silne, że brzdąc będzie drapał dane miejsce, aż do krwi. Swędzenie zazwyczaj nasila się w nocy, w czasie, gdy ciało jest rozgrzane. Przeważnie za taki stan odpowiada zwykłe wysuszenie skóry, jednakże przyczyn może być znacznie więcej. Kluczową rolę w zdiagnozowaniu problemu oznacza miejsce, które maluchowi przeszkadza. Jeżeli brzdąc drapie się po głowie to może to świadczyć o łupieżu, w okolicy odbytu – o zakażeniu owsikami, po głowie, twarzy oraz szyi - o atopowym lub zapaleniu skóry. W sytuacji kontaktowego zapalenia skóry świąd pojawia się tam, gdzie skóra miała kontakt z drążnicą substancją. Niekiedy drapanie pojawia się w końcowym etapie gojenia się ran. Wówczas pojawia się uczucie swędzenia, tuż przed odpadnięciem strupa. Swędzenie może być również oznaką: alergii, zakażenia pasożytniczego, infekcji bakteryjnych, rogowacenia skóry, zapalenia mieszków włosowych, zaburzeń metabolicznych bądź tarczycowych, a nawet sygnałem chorób wewnętrznych, czyli niewydolności nerek lub wątroby oraz uszkodzeń układu krwionośnego. Świądu skóry nie należy lekceważyć, ponieważ w rozdrapane miejsca łatwo mogą przedostać się zakażenia bakteryjne, które mogą być niebezpieczne dla brzdąca. Dlatego w sytuacji intensywnego drapania się przez dziecko, warto skonsultować się z lekarzem, który przeprowadzi odpowiednią diagnostykę.

Poród pierwszego dziecka to jeden z najważniejszych, a zarazem najbardziej stresujących, momentów w życiu kobiety. Każda przyszła mama chce, aby jej poród odbył się naturalnie, bez żadnych komplikacji. Jednakże na sam poród wpływu nie ma tylko fizjologia kobiecego ciała, ale również czynniki zewnętrzne, a mianowicie: otoczenie, bliskość, poczucie bezpieczeństwa, komfort, zaufanie, doświadczenie lekarza i położnej, warunki panujące w miejscu rodzenia czy dostępny sprzęt. Obecnie ciężarna ma wybór, wedle którego sama może wybrać miejsce, w którym powita na świecie długo oczekiwanego potomka, ponieważ poród może odbyć się zarówno w szpitalu, dowolnie wybranym przez kobietę, jak również w warunkach domowych lub na izbie porodowej, wzorem zachodnich sąsiadów. Każde miejsce porodu posiada swoje wady i zalety. Które najlepiej wybrać?

Metoda BLW, pochodzi od angielskiego wyrażenia Baby Led Weaning, co w polskiej wersji tłumaczy się na Bobas Lubi Wybór. Polega na stopniowym wprowadzaniu do diety maluszka stałych produktów we właściwej formie, przy jednoczesnym karmieniu dziecka piersią lub mlekiem modyfikowanym. Metoda ma na celu wzbogacenie jadłospisu brzdąca o nowe produkty w ich naturalnym kształcie, czyli różyczek brokułów, plasterków ogórka, kawałków jabłka, ugotowanego ryżu, makaronu czy kaszy, zatem unika się przetworzonych form tych produktów jak papek, przecierów czy gotowych obiadów. Dziecko ma nauczyć się jeść zmysłami, widząc rzeczywiste kształty produktów i na tej zasadzie decydować, na co ma ochotę danego dnia i ile danego pokarmu chciałby zjeść, dzięki czemu pozna ich naturalny smak. Warto pamiętać, że nie należy doprawiać ani solą ani cukrem produktów, podawanych maluchowi. Ta metoda ma kształtować u brzdąców samodzielność, ponieważ same dostarczają sobie do buzi pokarmy, przy pomocy rączek.

Wcześniak to dziecko, które urodziło się przedwcześnie, w związku z czym różni się od innych dzieci, przychodzących na świat w wyznaczonym terminie. Oczywiście, stopień rozwoju takiego malucha w dużej mierze będzie zależał od tygodnia, w którym przyszedł na świat. Wcześniaki ważą przeważnie mniej niż 2500 gram i mierzą nie więcej jak 45 centymetrów. Na ich ciele można dostrzec charakterystyczny meszek, który pokrywa delikatną, zaczerwienioną skórę maluchów, u których nie wykształciła się jeszcze dostateczna ilość tkanki podskórnej. Małe brzdące nie są również za bardzo ruchliwe. Zazwyczaj nie posiadają umiejętności utrzymywania stałej temperatury ciała, z tego względu do czasu nabycia takiej możliwości, przebywają w inkubatorach. Z racji tego ich kontakt z bliskimi jest utrudniony, ponieważ dziecko musi przebywać na oddziale intensywnej terapii i być pod stałą obserwacją lekarzy. Maluchy nie posiadają jeszcze wykształconych podstawowych układów w ciele człowieka, czyli oddechowego, nerwowego i sercowo-naczyniowego, przez co nie potrafią samodzielnie funkcjonować poza organizmem matki, co przyczynia się do tego, że posiadają obniżoną odporność i są podatne na wiele chorób.

Laktoza to cukier, występujący zarówno w mleku mamy, karmiącej piersią, jak i w mleku krowim, owczym lub kozim. Jednakże jego zawartość procentowa jest inna w przypadku poszczególnych ssaków. W piersi mamy znajduje się od pięciu i pół do siedmiu i pół procent laktozy, z kolei u innych ssaków ten wskaźnik wynosi od czterech i pół do pięciu procent. Zatem laktoza stanowi 80% węglowodanów, dostępnych w mleku mamy, przez co znacząco wpływa na rozwój malucha. Odpowiada między innymi za: dostarczanie energii; budowę oraz wzrost układu nerwowego; wchłanianie niezbędnych składników mineralnych, głównie wapna, stanowiącego podstawowy budulec zębów i kości; a także pobudza prawidłowy rozwój flory bakteryjnej w jelitach. Maluchy mają zdolności do rozkładania laktozy już w 30. tygodniu życia płodowego.