Dziecko

Ciąża bliźniacza jest rodzajem ciąży wielopłodowej, która zdarza się raz na 80 porodów. Bliźnięta dwujajowe, nazywane inaczej dwojaczkami, rodzą się z ciąży mnogiej, podobnie jak bliźnięta jednojajowe. Tylko z tą różnicą, że w przypadku bliźniąt dwujajowych do zapłodnienia dochodzi, gdy w czasie cyklu menstruacyjnego kobiety, jajniki uwalniają nie jedno, a dwa jajeczka, które później są zapłodnione przez dwa różne plemniki. Powstają zatem dwie odrębne zygoty, które rozwijają się niezależnie od siebie w osobnych łożyskach oraz workach odwodnionych. Nie istnieje zatem ryzyko wystąpienia zespołu podkradania, w którym jedno dziecko rozwija się kosztem drugiego. Niekiedy zdarza się, że bliźniaki dwujajowe mają różnych ojców, jednakże to zjawisko nie należy do powszechnych. Dzieje się tak, gdy po owulacji jednej komórki jajowej zostanie uwolnione kolejne jajeczko, które może zostać zapłodnione przy kolejnym stosunku płciowym.

Ciąża urojona, nazywana inaczej ciążą rzekomą lub historyczną, jest stanem, w którym kobieta fizycznie nie jest w ciąży, jednakże po wpływem głębokiego przekonania, że tak jest i niemożliwości wyparcia tego przesądu, w jej ciele mają miejsce pewne zmiany, które w rzeczywistości towarzyszą ciężarnym. W przypadku ciąży urojonej niekiedy wynik testu ciążowego u takich kobiet może wychodzić pozytywny, w związku z podwyższonym hormonem hCG, jednakże jego prawdziwość zawsze jest w stanie podważyć ginekolog. Po przeprowadzeniu wywiadu z pacjentką zleci wykonanie specjalistycznych badań, jak wykonanie USG, które wykaże pustą macicę, czyli nieobecność płodu lub brak bicia serca płodu. Pod wpływem silnych zaburzeń psychicznych, mimo twardych dowodów, kobieta będzie ciągle obalała teorie otoczenia i lekarzy, wierząc, że niebawem zostanie matką. Do ciąży urojonej nie dochodzi zbyt często, jednakże w momencie jej podejrzenia u kobiety trzeba natychmiast podjąć leczenie, gdyż może to prowadzić do nieodwracalnych zmian w jej psychice.

Autyzm jest zaliczany do całościowych deformacji rozwoju i ma swoje podłoże w genetyce. Należy do zaburzeń neurologicznych i cechuje się zmianami zachodzącymi w mózgu dziecka. W większości przypadków częściej dotyka chłopców niż dziewczynki. Początkowe objawy można dostrzec już w pierwszych dwunastu miesiącach życia niemowlaka, jednakże najczęściej zauważalne zmiany mają miejsce w okolicy drugiego roku życia dziecka. Właśnie po tym okresie najczęściej diagnozuje się autyzm, aczkolwiek istnieje wiele symptomów, które rodzice mogą dostrzec kilka miesięcy po narodzinach pociechy. Autyzm jest często mylony z innymi chorobami, dlatego tak ważna jest obserwacja zachowań dziecka. Jego oznaki to:trudności z porozumiewaniem się zarówno przy użyciu gestów, jak i słów,brak zaangażowania uczuciowego,unikanie kontaktu z innymi osobami.niereagowanie na wydawane polecenia.Dlatego warto na bieżąco monitorować zachowanie dziecka i w przypadku stwierdzenia nieprawidłowego funkcjonowania należy skonsultować się z lekarzem, którzy postawi odpowiednią diagnozę.

Serce dziecka zazwyczaj zaczyna bić około 23. dnia życia płodowego, a jego oddźwięk rodzice mogą usłyszeć już w ósmym tygodniu ciąży. Jednakże lekarze zlecają wykonanie pomiaru tętna najczęściej pomiędzy dziesiątym, a dwunastym miesiącem życia. Badanie akcji serca płodu jest jedną z podstawowych informacji, która pozwala stwierdzić, czy dziecko dorasta w sposób zadowalający. Jeśli w trakcie badania lekarz dostrzeże, że serduszko płodu bije za szybko lub za wolno, może to oznaczać pewne zaburzenia czy patologie, które będą stwarzały niebezpieczeństwo dla jego życia. Dlatego wszelkie nieprawidłowości stwierdzone podczas badania należy poddać szczegółowej diagnostyce.

Ból z tyłu głowy, który pojawia się w okolicy potylicy, jest podrażnieniem struktur anatomicznych, dotykającym takie obszary jak: nerwy czaszkowe i rdzeniowe, naczynia tętnicze, zatoki żylne, gałki oczne, zatoki przynosowe, ucho środkowe, zęby czy mięśnie. Najczęściej są symptomami infekcji, wskazują na wysokie ciśnienie czy nieprawidłowy tryb życia, bądź są wynikiem wypadku, aczkolwiek mogą również zwiastować poważniejszą chorobę. Niekiedy sam ból udaje się wyeliminować domowymi sposobami lub lekami, jednakże w momencie pojawienia się innych objawów warto skonsultować się z lekarzem, który po rozpoznaniu ewentualnej choroby, wdroży odpowiednie leczenie.

Eozynocyty, nazywane inaczej eozynofiliami, granucylotami kwasochłonnymi, krwinkami kwasochłonnymi czy EOS, to rodzaj białych krwinek, czyli leukocytów. Ich nazwa „eozyny” pochodzi od czerwonego barwnika, który barwi je podczas oznaczania. W skład leukocytów poza eozynocytami wchodzą: monocyty, limfocyty, bazofilie (granulocyty zasadochłonne) oraz neutrofilie (granulocyty obojętnochłonne) i wszystkie są podstawą układu odpornościowego człowieka, w którym pełnią bardzo ważną funkcję. Odpowiadają za wytworzenie odpowiedzi immunologicznej i chronią organizm przed szkodliwymi białkami endogennymi, czyli pasożytami, bakteriami oraz wirusami. W sytuacji pojawienia się infekcji bądź alergii uaktywniają się i unicestwiają niebezpieczne białka. Eozynocyty powstają w szpiku kostnym z komórek macierzystych, następnie docierają do krwiobiegu i ostatecznie lokują się w tkankach układu pokarmowego lub oddechowego.

Mózgowe porażenie dziecięce jest zestawem zaburzeń ruchowych i postawy, które są spowodowane uszkodzeniem mózgu, występującym w okresie życia płodowego, podczas porodu lub bezpośrednio po nim. Najczęściej rozwija się pomiędzy 26. a 34. tygodniem ciąży. Mózgowe porażenie dziecięce statystycznie zdarza się dwojgu z 1000 urodzonych dzieci. Przeważnie przejawia się w jednej z trzech form: spastycznego porażenia mózgowego, które dotyka największy odsetek dzieci i jest związane z potężnym napięciem mięśniowym; dyskinetycznego porażenia mózgowego, które przejawia się zmiennym napięciem mięśni oraz atetyczno-hipotonicznego porażenia mózgowego, które charakteryzuje się niskim napięciem mięśniowym. Mózgowe porażenie dziecięce objawia się uszkodzeniami narządów ruchu w zależności od umiejscowienia. Diplegia, występująca u dzieci najczęściej, jest porażeniem wszystkich kończyn. Tetraplegia to najcięższe porażenie czterech kończyn, obejmujących zarówno mięśnie rąk i nóg, jak również karku i tułowia. Pojawiająca się najrzadziej triplegia charakteryzuje się porażeniem trzech kończyn. Hemiplegia jest drugą najczęściej występująca formą porażenia i dotyczy porażenia jednej połowy ciała, z kolei monoplegia oznacza porażenie jednej kończyny i podobnie jak triplegia, nie zdarza się zbyt często.