Psychologia

Koniec semestru zbliża się wielkimi krokami i nie da się nie spojrzeć na oceny własnego dziecka, które na jego zakończenie otrzymało. “Opuścił się z matematyki i niemiecki też mógłby wyglądać lepiej” – myślę, choć przecież wiem, że te oceny, to tylko cyferki.Jesteśmy skażeni przez pokolenia przekonaniem, że te cyferki, oceny faktycznie coś znaczą. Sama nie raz tłumaczę dzieciom, że wyższa średnia zwiększ ich szanse, kiedy przyjdzie czas wybierać szkołę średnią. Jednak warto pamiętać, że słabsze, niż przed rokiem stopnie wcale nie oznaczają, że dziecko zaczęło „olewać”.

Kształt ust mówi o tobie więcej, niż możesz przypuszczać. Według psychologów można z niego wyczytać najwięcej o naszym charakterze i osobowości. Nie tylko dlatego, że służą do wyrażania myśli.Dużą uwagę zwracamy na oczy naszego rozmówcy. Podobno są zwierciadłem duszy. Okazuje się, że usta są za to zwierciadłem osobowości. Tutaj nie da się nikogo oszukać. Łap za lusterko i poznaj prawdę o sobie.

Mama niesie ciężkie torby z zakupami, a obok niej idzie nastoletni syn z rękoma w kieszeniach. Znasz ten obrazek? Na każdym kroku spotkać można młodych ludzi, którzy zdają się kompletnie nie przejmować innymi.A przecież każda matka chce dobrze wychować swoje dziecko. Chcemy, żeby nasze maluchy wyrosły na miłych, uczynnych, troskliwych. Chcemy, żeby dbały także o nas, kiedy będziemy tego potrzebować. Co zrobić, aby nie wychować małego egoisty?

Zimowe znaki zodiaku w 2024 roku odkryją, czym jest spokój. Znajdą wielu sojuszników i spokojnie prześlizgają się przez kolejne miesiące. Czeka was sporo odpoczynku. Odkryjecie, że spokój wcale nie musi być nudny.Trudności, które was czekają, mogą przejść… niezauważone. Będziecie sprawiali wrażenie nieco ospałych, ale to sprawi, że zanim zdążycie się przejąć jakimś problemem, ten już sam się rozwiąże. 

Zamknęliśmy 2023 rok w różnych nastrojach, Jedni zapiszą go po stronie udanych, inni - wyjątkowo trudnych. Był to numerologicznie rok o wibracji “7” - a siódemka nie bez powodu przypomina kosę. Coś się w tym roku skończyło, coś trzeba było “odciąć”.2024 ma wibrację ósemki i jest jak ona - gładki i stabilny - dla większości. Jeśli urodziłeś się pod znakiem Lwa, Panny, Wagi lub Skorpiona, koniecznie zobacz, co czeka cię w tym roku.

U progu nowego roku wszyscy zastanawiamy się, co przyniesie nam przyszłość. Ta symboliczna zmiana daty daje wielu nadzieję na zakończenie trudniejszych spraw i pozwala wierzyć, że może tam, za rogiem czeka na nas coś dobrego. Jedni czytają horoskopy, inni sprawdzają numerologiczne wibracje, a pozostali, po prostu czekają na to, co przyniesie los.Warto jednak pamiętać o chiromancji, czyli sztuce czytania z ręki. Wywodzi się ona z Indii i choć dla wielu nosi znamiona zabobonu, spora grupa osób wierzy, że właśnie na dłoni zapisane są nasze cechy charakteru, ale też przyszłość, lub, jak kto woli - los. 

Szacuje się, że nawet dwoje z 50 dzieci może być w spektrum autyzmu. Wiele z nich nigdy nie usłyszy diagnozy. Bo autyzm jest często daleki od stereotypowego obrazka, który przedstawia dziecko z syndromem zamknięcia. Osoby w spektrum mają problemy z tzw. teorią umysłu, to znaczy, że nie do końca dostrzegają emocje innych.Kluczowa dla przyszłego funkcjonowania jest wczesna diagnoza. Eksperci są zdania, że w wielu przypadkach, jeśli dziecko trafi do odpowiedniej terapii przed 5 urodzinami, jest w stanie w pełni samodzielnie funkcjonować w świecie, w którym przeważają neurotypowi - czyli większość z nas. 

Babcia to jedna z najwspanialszych osób, jaką dała nam ewolucja. Człowiek wyróżnia się tu znacząco na tle wszystkich innych zwierząt. Nawet naczelne, czy inne żyjące w stadach ssaki nie tworzą tak silnych więzi emocjonalnych z przodkami. Owszem, jak niegdyś u ludzi, tak i u wielu zwierząt młode wychowuje cała wioska. Jednak najczęściej to matka i ciotki. Dziadkowie i babcie w życie najmłodszego miotu angażują się tylko u ludzi.No i tu pojawia się problem, bo w naszym społeczeństwie rośnie odsetek babć i dziadków niczyich. Mówi się, że już teraz około 20 proc. osób w wieku 60-70 lat nie ma żadnych wnucząt. Socjologowie nie mają wątpliwości, za 2-3 dekady babciami będzie niewiele z nas.

Ten prosty test powie ci co nieco o cechach twojej osobowości. Wystarczy spojrzeć na poniższy obrazek i jak najszybciej odpowiedzieć sobie na pytanie, do którego pieska na ulicy podejdziesz. Nie zastanawiaj się zbyt długo, pozwól, aby twoja pierwsza myśl zdecydowała. 

Tym dzieciom i nastolatkom trudno jest się skoncentrować, przez to wiele rzeczy im nie wychodzi. Czasem, same o sobie myślą przez to, że są gorsze. A są to cudowne, często bardzo zdolne i niezwykle kreatywne osoby. W mojej pracy najpiękniejsze jest to, kiedy mogę obserwować, jak dziecko rozkwita, gdy uwierzy w siebie i w to, że wcale nie jest gorsze – mówi Urszula Grzegorczyk, specjalistka pracująca metodą Davisa z dziećmi z ADHD.Zaburzenia skupienia uwagi to bardzo szerokie pojęcie. Kojarzy się z nadpobudliwymi, nadaktywnymi ruchowo dziećmi, ale to część prawdy. Dzieci z ADHD mogą także – pozornie – być bardzo spokojne i wycofane. A w środku aż się im gotuje.

Żyjemy dziś szybko i intensywnie. Coraz częściej, gdy to tylko możliwe, zamykamy się w domu. Dawniej Boże Narodzenie spędzaliśmy z bliższą i dalszą rodziną. Dziś wielu z nas dzwoni i mówi: "Babciu, w tym roku nie przyjedziemy, to był szalony miesiąc". I niby nic wielkiego się nie dzieje, wpadniemy innym razem, albo i nie.Samotność, którą fundujemy naszym bliskim, nie tylko od święta, jest okrutna. Tym, którzy czują się opuszczeni, szybciej przybywa lat, częściej chorują i mocniej odczuwają chłód... Tak, samotność powoli zabija i to dosłownie.

Z badań wynika, że nawet 20 proc. dzieci rodzi się z predyspozycjami do nieśmiałości. Mamy taki odruch, żeby to nieśmiałe dziecko "rozruszać” trochę, wyciągnąć do świata. Zachęcamy je do różnych aktywności, popychamy, na siłę ośmielamy.A gdyby tak uszanować temperament naszego dziecka? Chce się chować za twoją nogą – niech się chowa. Sądzimy, że to jest źle, kiedy się tak wycofuje, że coś traci. Ale zmuszanie go do interakcji, które są ponad jego siły, jest jeszcze gorsze.

Kiedyś ktoś powiedział, że człowiek rodzi się niedoskonały, bo w pojedynkę nie mógłby przetrwać. Ludzkie niemowlę jest w pełni zależne od innych. Potrzebuje opiekuna, by je karmił, przewijał, ubierał, dbał o zaspokojenie potrzeb, których maleńki człowiek nawet nie rozumie. Są jednak niemowlęta, które tylko śpią i jedzą i są takie, które uważności i czułości rodziców potrzebują non stop. Mówi się o nich Hihgh need baby - z angielskiego dziecko z wielkimi potrzebami. Rozpieszczone, problematyczne? Nie, po prostu nieco inne. I nie jest to wada, ale od opiekunów wymaga sporo... wszystkiego.

Dopada cię grypa, albo przeziębienie. Masz gorączkę, zapchany nos, wszystko cię boli i czujesz się fatalnie. A mimo wszystko idziesz do pracy. To straszne? Takie są realia. Z danych firmy Haleon i Fundacji Share the Care wynika, że prawie 50 proc. mam w Polsce nie przerywa pracy ze względu na chorobę.Dlaczego tak robimy? Bo nie chcemy obarczać dodatkową pracą współpracowników, bo obawiamy się reakcji przełożonych, no i dlatego, że poważnie traktujemy nasze obowiązki zawodowe. Szkoda, że własnego zdrowia nie traktujemy już z taką powagą. A jest przecież bezcenne i trzeba o nie zadbać. Rusza nowa kampania pod hasłem "MAMY czas na zdrowie”.

Chciałabyś, żeby twoje dziecko było lubiane przez rówieśników, zawsze skore do pomocy, życzliwe dla sąsiadów, serdeczne dla rodzeństwa i troskliwe dla zwierząt? Kto by nie chciał! Ale nie oszukujmy się – ideały nie istnieją... Co nie znaczy, że nie można trochę popracować nad tym, plastycznym przecież, materiałem, który rośnie u naszego boku.Żyjemy w rozpędzonym świecie. Czas nas goni nieustannie, a lista zadań do wykonania zdaje się w ogóle nie kurczyć. I w tym całym zamieszaniu przed rodzicami stoi to najważniejsze wyzwanie – wychowanie własnego dziecka. Ale nie byle jak.

Siedzisz w pociągu, wyglądasz przez okno, patrzysz na drugi pociąg. Nagle silnik rusza, ale ty nie wiesz, czy to ty jedziesz, czy to ten drugi. Znasz to uczucie dezorientacji? Niemal na każdym kroku doświadczają go dyslektycy. Postrzegają świat wielozmysłowo. Jednocześnie widzą, słyszą, czują wiatr na swojej skórze i ciepło światła żarówki. Są wyjątkowo dobrzy w kreatywnym zmienianiu swojej percepcji, aby doświadczać swojej wyobraźni tak, jakby to ona była rzeczywistością.Mają trudności w nauce, ale są niezwykle kreatywnymi, zdolnymi i pomysłowymi ludźmi, o otwartym umyśle i niesamowitej wyobraźni przestrzennej. Dyslektyk umie postrzegać sytuacje z różnych perspektyw i znajdować niestandardowe rozwiązania. Mało tego. Dysleksję można dodać sobie w CV jako dodatkową umiejętność. Istnieją innowacyjne firmy, które wyszukują pracowników właśnie wśród dyslektyków!

Pamiętasz uczucie, które towarzyszyło ci, gdy od mamy, ciotki, babci słyszałaś, że dziewczynce nie wypada? Że masz być "grzeczna"? Okropne, stereotypowe, krzywdzące teksty wciąż dotykają do głębi naszych córek. Wpływają na całe ich życie i sprawiają, że dziewczynki wciąż bardziej tresujemy, niż wychowujemy, czas powiedzieć: DOŚĆ!We współczesnym świecie kobieta ma być silna i niezależna. Ma być matką, panią domu, a jednocześnie robić karierę i umieć walczyć o siebie. Tylko w którym momencie ma zacząć walczyć, gdy od najmłodszych lat naszym córkom zakazujemy podnosić głowę?

To, w jaki sposób siadasz, może wiele powiedzieć o Twojej osobowości. Postawa ciała zdradza, jakie masz podejście do życia, jak szybko jesteś w stanie podejmować decyzję i jakimi wartościami kierujesz się na co dzień. Aby dowiedzieć się nieco więcej o sobie, rozwiąż ten prosty test psychologiczny. Spójrz na obrazek poniżej i zdecyduj, która z kobiet siedzi w sposób najbardziej zbliżony do Twojego. Zwykle siadasz ze skrzyżowanymi nogami, w postawie otwartej, czy stawiasz przed sobą mur obronny? Wybierz i przeczytaj, jakim typem osoby jesteś. 

Typowy obrazek z przedszkolnej szatni: czteroletnie dziecko stoi ze wzrokiem utkwionym w bliżej nieokreśloną przestrzeń, a klęczący przed nim rodzic zakłada na nie poszczególne sztuki odzieży, jak na lalkę. Albo pięciolatek karmiony zupą przez babcię. Zdecydowanie nie tak to powinno wyglądać.Już bardzo małe dzieci chcą być samodzielne. Często dają temu wyraz, wołając "ja sam!”. A my? Zabijamy w zarodku te naturalne odruchy, wyręczając maluchy, bo zrobimy coś lepiej, szybciej, bezpieczniej, sprawniej, dokładniej itd. A przecież samodzielność to wielka rzecz i warto uczyć jej dziecko od pierwszych lat życia.

Wypad do galerii handlowej, czy nawet do zwykłego sklepu spożywczego, z kilkulatkiem to może być dramat. Kto raz spróbował, ten wie. Kolorowe półki kuszą maluszka z każdej strony, wszystkiego chce dotknąć, wszystko mu się podoba.A ponieważ nie może tego dostać – rodzi się w nim frustracja. Dziecko zaczyna płakać, krzyczeć, czasem dochodzi do karczemnych awantur. Bywa, że nie pozostaje nam nic innego, jak wziąć szkraba pod pachę i czym prędzej się ewakuować. Bez zakupów. A wystarczy tylko trochę sprytu, żeby i wilk był syty i owca cała. 

Na swoich przyjaciół zwykle wybieramy osoby, które w pewnym stopniu są do nas podobne. Zwykle chodzi nie tylko o podobieństwo wizualne, ale przede wszystkim charakterologiczne. Na podstawie tego prostego testu psychologicznego, możesz dowiedzieć się, jaką jesteś osobą i jak postrzegają cię inni.Zasady zabawy są proste. Patrzysz na poniższy obrazek, a potem decydujesz w myślach, która z kobiet jest ci najbliższa i z którą chciałabyś nawiązać rozmowę, a potem zerkasz na opisy umieszczone poniżej. Sprawdź się! 

Jak rozpoznać, że mamy do czynienia z naprawdę inteligentnym człowiekiem? Przecież przy przywitaniu, nie przysuwamy sobie wzajemnie pod nos testów IQ. A jednak predyspozycje do bycia geniuszem, możemy zauważyć już u niemowlęcia. Inteligencja widoczna jest już u małych dzieci. A oto 5 cech, które ich wyróżniają. 

Nawet ten maluch, który lubi przedszkole i na ogół chętnie do niego chodzi, miewa czasem kryzysy. Buntuje się, płacze, nie umie rozstać się z mamą. Wymyśla coraz to nowe problemy, które rzekomo ma w placówce.Ciężko bywa zwłaszcza wtedy, gdy dziecko wraca do przedszkola po dłuższej przerwie, np. po chorobie. Potrzeba trochę czasu, by znów się zaaklimatyzowało. I kilku dobrych sposobów.

Gdy za oknem coraz zimniej, lubimy zaszyć się w ciepłym domu, napić herbaty i zjeść coś dobrego. Wyglądamy przez okno i jest nam dobrze. I wtedy przychodzi refleksja: a co ze zwierzętami, co z ptakami? Jakoś sobie radzą, są przystosowane do strefy klimatycznej, w której żyją...Nie ma się co oszukiwać, zima to bardzo ciężki czas dla wielu z nich. Możemy im jednak pomóc, choćby trochę je dokarmiając. Zrób więc już dziś, razem ze swoim dzieckiem, karmnik dla ptaków. To będzie dla niego cenna lekcja.

Dzieci ją uwielbiają, ale i dorośli nie bez przyjemności ugniatają kawałki masy plastycznej. Jest taka miękka, elastyczna, kolorowa, czasem nawet pachnąca. Może się rozciągać, albo znienacka pękać. Pobudza wyobraźnię, uruchamia niemal wszystkie zmysły.Plasteliny, modeliny, piankoliny, ciastoliny, gliny, slime'y i wiele, wiele innych. Sklepowe półki aż uginają się od tych mas. Jest w czym przebierać! I warto to robić, bo ugniatanie ma moc. Nie chodzi tylko o fajną zabawę – ale także o terapię.

17 stycznia 1971 roku TVP1 wyemitowało pierwszy odcinek "Z kamerą wśród zwierząt". Program emitowano przez 31 lat. Hanna i Antoni Gucwińscy sprawili, że każdy w Polsce chciał odwiedzić wrocławskie ZOO. Razem spędzili 55 lat. "Taka miłość się nie zdarza", chciałoby się powiedzieć. 12 listopada 2023 roku, 91-letnia Hanna Gucwińska zmarła. Teraz znów jest ze swoim Antkiem. Historia ich miłości, programu, który stworzyli i skandali, których nie udało się uniknąć, mogłaby posłużyć za gotowy scenariusz na film. Bardzo dobry film. 

Wychowanie dziecka to ciężka praca. Kosztuje nas wiele wysiłku i wyrzeczeń. Nic więc dziwnego, że czasem brakuje nam już sił. Gdy dziecko się buntuje, bywa, że i my zaczynamy krzyczeć – ze zmęczenia, z bezradności.Ale krzyk to nie jest rozwiązanie. Jedyne, co może spowodować, to pogorszyć napiętą już sytuację. A przecież jest lepsza metoda na nawiązanie z maluchem porozumienia. Opanuj ją, a oboje odetchniecie z ulgą, i ty, i twoje dziecko. 

Robimy za dzieci prace na plastykę, nosimy za nimi tornistry, nie pozwalamy kroić nożem chleba – więc jak mają przekonać się o tym, czy dają radę? Skąd mają dowiedzieć się czegoś o swojej sprawczości? To z tego – między innymi – może później wynikać ich brak wiary we własne możliwości.O tym, jak wspierać dziecko, które w siebie nie wierzy i jak pomóc mu wydobyć swój potencjał – bo każdy jakiś ma – rozmawiam z Joanną Sadzik, certyfikowanym trenerem szkoły dla rodziców, menedżerem, mamą dwójki już dorosłych dzieci i prezeską Akademii Przyszłości.