Wychowanie

Narodziny dziecka zmieniają w życiu matki wszystko. Pojawia się poczucie, że ona już nigdy nie będzie sama na świecie. Ona jest dziecka, a dziecko jest jej. Jednak w tej relacji przychodzi także trudny moment, gdy trzeba dziecko uwolnić. A nie jest on łatwy.Niekiedy można usłyszeć od koleżanki, czy siostry, że teściowa jest straszna, że ciągle wyzwania do synusia, choć ten ma już swoją rodzinę i oddzielne życie. A może sama doświadczasz tego, że matka pokazuje niezadowolenie z twoich decyzji, albo wręcz oczekuje, że włączysz ją w proces decyzyjny, np. w kwestii wyboru partnera, czy zmiany pracy. Zdaje się, że nie dostrzega twoich siwych włosów i zmarszczek wokół oczu. To dowód, że nigdy cię nie uwolniła.

Te dzieci biegają po podwórku od rana do nocy. Często chodzą brudne, nieuczesane i wiecznie jedzą coś słodkiego. Czasami towarzyszą im rodzice, którzy zdają się w ogóle nie zauważać ani nieładu na głowie, ani plam na ubraniach. A na kolejną prośbę o lody przystają bez mrugnięcia okiem. Czy coś jest z nimi nie tak?Wakacje to wyjątkowy czas. Dzieci czekają na nie z utęsknieniem całe długie 10 miesięcy. Rodzice czekają trochę mniej niecierpliwie, bo dla nich koniec szkoły oznacza kombinowanie z opieką nad maluchami i niekończące się wymyślanie kolejnych atrakcji. A gdyby tak sobie odpuścić?

Wszyscy rodzice bardzo chcą wychować szczęśliwe dziecko, któremu się w przyszłości powiedzie. Ciągle zamartwiają się i zastanawiają, co mogą zrobić lepiej, na co zwrócić większą uwagę, jak jeszcze mogą wspomóc rozwój dziecka.Starają się tak bardzo i nie zauważają, że ich zachowania nie tylko nie wspierają malucha, ale mogą go ograniczać. I że na pewno nie są przyjazne, tylko raczej ograniczające. A nawet toksyczne i mają wpływ nie tylko na waszą relację, ale na całe życie dziecka.

Do jedynaków przylgnęło wiele krzywdzących stereotypów, których nie potwierdzają żadne badania. Psychologowie są pewni, że dziecko nie potrzebuje rodzeństwa, aby było szczęśliwe. Co więcej, egoistami, a nawet narcyzami w dorosłym życiu mogą stać się zarówno jedynacy, jak i dzieci z rodzin wielodzietnych. Dzieci dorastające w pojedynkę wyróżniają się wieloma przydatnymi w dorosłości cechami. Te 6 zalet daje jedynakom wielką przewagę nad ich rówieśnikami."Musi mieć rodzeństwo, żeby mieć się z kim bawić!", "szybko myślcie o drugim, bo wyrośnie na samoluba!" Te i wiele podobnych zdań rodzice jedynaków słyszą od swoich bliskich. Czy rzeczywiście tak źle jest być jedynym dzieckiem? Wnioski psychologów są zaskakujące. Jedynak nie tylko nie jest skazany na samotność i egoistyczne podejście do życia, ale ma szansę na ogromną przewagę nad dziećmi, które wychowywały się w większej rodzinie.

Każdy z nas zastanawia się, czy dziecko jest już dość duże, żeby w różnych sytuacjach poradzić sobie samo. Tyle że niektórych rodziców strach paraliżuje tak bardzo, że najchętniej nigdy by tego nie sprawdzali. Wyręczają dzieci i trzymają je na krótkiej smyczy. Byle się nie sparzyły.Teraz w sezonie wakacyjnym, gdy okazji do budowana samodzielności i pewności siebie jest więcej, rodzice przechodzą samych siebie. Planują każdą minutę życia dzieci, żeby aby się nie nudziły, nie były same. Nie próbowały swoich sił.

Dzieci Barbary Sienkiewicz zostały same na świecie. 7 czerwca 2024 roku niespodziewanie zmarła ich mama. Nie jest znana tożsamość ich taty. Aktorka nie miała żadnej rodziny, więc dzieci trafiły pod opiekę państwa.Kto się nimi zajmie, czy sąd przychyli się do woli mamy, która zostawiła testament? Czas pokaże. Dziś wiemy, że Ania i Piotruś wcale nie są sami na świecie. Fundacja im. Darii Trafankowskiej pochyliła się nad ich losem. 

Z niektórymi cechami się rodzimy, innych nabieramy w trakcie całego naszego życia. A najbardziej intensywnym czasem kształtowania się charakteru jest dzieciństwo. Większość dorosłych, którzy cierpią dzisiaj z powodu kompleksów, było wychowywanych w podobny sposób. Najgorsze jest to, że ich rodzice nawet nie wiedzieli, że robią im krzywdę. Wyłączając patologiczne przypadki, oni robili to, co uważali za najlepsze dla dziecka.Okres przedszkolny i pierwsze lata szkoły podstawowej to czas, w którym w dzieciach kształtuje się poczucie własnej wartości. Wtedy też nabierają, lub nie, wiary we własne siły. Dobrze traktowane  przez rodziców, będą pewne siebie. Wychowywane w nieodpowiedni sposób, wyrosną na dorosłych przekonanych, że do niczego się nie nadają. Oto 9 błędów, przez które wychowasz zakompleksione dziecko.

Starałaś się, jak mogłaś, ale to nie wystarczało. Zbierałaś najlepsze oceny i kolekcjonowałaś wyróżnienia we wszystkich konkursach. Próbowałaś nie sprawiać problemów, albo wręcz przeciwnie – broiłaś, tylko po to, żeby zostać zauważoną. To też nie działało. Twój ojciec, chociaż był obok, zachowywał się, jakby wcale cię nie zauważał. A ty, mała dziewczynka, czułaś się niewidzialna.Brak miłości, akceptacji lub kompletny brak więzi z ojcem kładzie się cieniem na twoje dorosłe życie, a ty pewnie nawet nie zdajesz sobie z tego sprawy. Tak jak w dzieciństwie obwiniałaś siebie za brak zainteresowania ze strony ojca, tak samo dzisiaj czujesz się odpowiedzialna za wszystkie niepowodzenia i nieudane związki. Co gorsza, tak bardzo boisz się odrzucenia, że starasz się nie angażować. Nawet jeśli masz męża, możesz nie nawiązywać z nim głębokiej więzi, bo pierwszy mężczyzna w twoim życiu, twój ojciec, nigdy cię tego nie nauczył.

"Dziękuję" - to takie piękne słowo, które w najbliższych dniach będzie dźwięczeć na szkolnych korytarzach. Dzieci odbiorą swoje świadectwa za kończący się rok szkolny. Nieważne z paskiem, czy bez. Odbiorą je z rąk wychowawców i powiedzą: dziękuję. Wielu uczniów "na wymianę" wręczy nauczycielom prezenty. Kwestia obdarowywania nauczycieli na zakończenie roku szkolnego zawsze budzi kontrowersje. Jedni uważają, że trzeba, inni, że praca, jak każda inna i nauczyciele... to mają i tak za dobrze. Co do tego ostatniego mamy wątpliwości, ale czy kupujemy prezent pani z poczty, albo policjantowi? Im dalibyśmy łapówkę, a nauczycielowi?

"Mówię, mówię, i nic". "Dopiero jak krzyknę, to zrobi, o co proszę". "Ja mogę gadać i gadać, a oni w ogóle na to nie reagują!" Znasz te słowa? Nie jesteś sama. Mamy często zmagają się z tym problemem. Mają wrażenie, że dzieci nie stosują się do poleceń, o ile rodzic nie podniesie głosu.I chociaż wcale nie chcemy, każdemu z nas to się zdarza. Puszczają nerwy, spieszymy się, bardzo nam na czymś zależy, a dzieco tego nie robi. W końcu krzyczymy i osiągamy upragniony efekt: maluch przyspiesza ruchy, odrywa się od komputera, przestaje paplać i zaczyna działać. Łatwo wpaść w blędne koło.

Tu do żłobka zapisuje się 3-miesięczne dziecko, albo mama rezygnuje z pracy. Zanim jednak urodzi, to wcale nierzadko na porodówkę jedzie prosto z biura. 5-latki same idą do przedszkola, a uczniowie ze szkoły biegną do domu na obiad. Już wiesz o jakim kraju mowa?Polska wbrew temu, co często mówią młodzi rodzice, ma bardzo przyjazną im politykę prorodzinną. U nas nikogo nie dziwi mama, która idzie na zwolnienie w ciąży, bo zwyczajnie jest jej ciężko. Dzieci często odprowadzamy do szkoły jeszcze w 4 klasie, a od września do kwietnia wkładamy im na głowy czapki. Ten kraj, choć uchodzi za bardzo wysokorozwinięty, aż tak z dziećmi się nie pieści.

Bardzo kolorowe, skąpe, wysoko wycięte. Najlepiej wiązane na sznureczki. Właśnie takie stroje bikini znajdziesz w każdym sklepie dziecięcym. Zaczynają się już od rozmiaru 92. Ale ubrać dziewczynkę na plażę w skąpe bikini to jedna z najgorszych rzeczy, jakie możemy jej zafundować w wakacje.Czas na planowanie wakacji. W tym roku znowu tłumy Polaków ruszą nad polskie, albo nie polskie, morze. Wakacje nad morzem to głównie plażowanie. A jak plażowanie to nie inaczej niż w stroju kąpielowym. Ale zanim pobiegniesz do sklepu po nowy strój kąpielowy dla swojej córki, koniecznie to przeczytaj.

Mają dzisiaj po 30 lub 40 lat i jeśli nie są same, to ich związkom daleko do doskonałości. Gdy w końcu z kimś udało im się związać, kurczowo się go trzymały i codziennie drżały o to, czy mozolnie budowana przyszłość, nie rozpadnie się jak domek z kart. Te kobiety do dzisiaj słyszą słowa matek, które na każdym kroku je krytykowały, bo nigdy nie były wystarczająco mądre, ładne i dobrze ubrane. A ten jeden zwrot do dzisiaj jest dla nich jak klątwa."Żaden cię nie zechce!" Co sobie młoda dziewczyna, która słyszy od swojej matki, że nie jest wystarczająco dobra dla żadnego chłopaka? Myśli, dokładnie to, co słyszy i – co gorsza – z dnia na dzień coraz bardziej w to wierzy. Przekonanie o tym, że jest bezwartościowa, pozostaje w niej na całe życie, co sprawia, że ma ogromne problemy z zawiązaniem zdrowej relacji.

Mówisz jeden raz, drugi, trzeci – i jak grochem o ścianę. W końcu puszczają ci nerwy i zaczynasz krzyczeć. Wtedy ze strachu, dziecko w końcu robi to, o co je prosisz. Albo wpada w złość lub zaczyna szlochać — bo w końcu nikt nie lubi, jak się na niego wrzeszczy. A wystarczy wprowadzić w życie 9 prostych zasad, aby twoje dziecko w końcu zaczęło cię słuchać.Być może myślisz czasami: "Moje dziecko kompletnie mnie nie słucha, co jest z nim nie tak?!". Tymczasem w wielu przypadkach z dzieckiem wszystko jest w porządku, a coś nie tak jest z nami, rodzicami.  A konkretniej z tym, w jaki sposób do naszych pociech mówimy. I nie chodzi tutaj tylko o słowa.

Milenialsi już dobrze osadzili się na rynku pracy, chociaż początki były ciężkie. Teraz w dorosłość weszło nowe pokolenie — tak zwane Zetki. Oni także, jak i poprzednicy, spotkali się z całą falą krytyki.Przełożonym nie podoba się to, jak przedstawiciele pokolenia Z zachowują się w stosunku do starszych. Nie ma dla nich autorytetów, a sami są zbyt leniwi i roszczeniowi, by pracować dobrze i zajmować samodzielne stanowiska. A jednocześnie są niezwykle roszczeniowi. Chcą coraz więcej i więcej.

Porównuję nasz letni grafik ze wspomnieniami z własnego dzieciństwa i myślę sobie: Jak myśmy przeżyli? Przecież nad nami nikt się nie pieścił, nie organizował nam każdej minuty życia, nawet dyżurów w przedszkolu nie było. Latem, my, dzieci lat 80. i 90. całymi dniami chodziliśmy samopas, z kluczem na szyi.Wypełniam skrupulatnie tabelkę na przedszkolny dyżur. Syn trochę będzie chodził, ale nie więcej, niż to konieczne. Jak co roku zrobimy mu wolny każdy dzień, w którym choć jedno z nas ma wolne, do tego wspólny urlop, no i co najmniej tydzień u dziadów. Byle się nie nudził, ale i był bezpieczny.

W tym kraju do żłobka można zapisać już czteromiesięczne niemowlę, a niektóre przedszkola przyjmują dzieci nawet przed drugimi urodzinami. Działają też placówki, które łączą w sobie i żłobek i przedszkole, a dzieci bawią się tam w grupach bez podziału na wiek. Ale to jeszcze nie wszystko.Tutaj państwo pomoże opłacić opiekunkę, gdy dziecko do placówki się nie dostanie. A rodzice, którzy cenią sobie kontakt z naturą, mogą wysłać swoją pociechę do przedszkola pozbawionego budynku, które mieści się w środku lasu. Nie uwierzysz, o który kraj chodzi.

Nastolatki marzą o różnych rzeczach, gadżetach, ale rodzice nie zawsze są w stanie wszystko sfinansować. Przychodzi więc taki moment w życiu młodego człowieka, w którym zaczyna się zastanawiać nad możliwością samodzielnego zarobku. Idealnym czasem na podjęcie pierwszej pracy są wakacje. Wtedy otwiera się przestrzeń na to nowe doświadczenie. A w jakim wieku nastolatek może już legalnie pracować? I jaką pracę można mu zlecić?

Jak nauczyć je szacunku do pracy i pieniędzy. Pokazać im, że żadna praca nie hańbi i każdy, niezależnie od tego, czy sprzedaje luksusowe auta, czy zamiata chodniki, zasługuje na nasz szacunek? Kluczowa jest to relacja dziecko - rodzic i to, jak my sami o pracy mówimy.Jako rodzice mamy ogromnie odpowiedzialną funkcję. Musimy wychować przyszłych dorosłych. Ludzi, którzy będą umieli znaleźć pracę, wykonywać ją zgodnie z przyjętymi standardami i zarobią w ten sposób na swoje utrzymanie. Nikt z nas nie zaczynał kariery zawodowej, nasze dzieci, też raczej nie będą. 

- Dla mnie to była piękna rola - bycie mamą - mówiła w podcaście "Mali Dorośli" Irena Kamińska-Radomska, znana z programu "Projekt Lady". Podobnie ciepło wypowiadała się o swoich wnukach. Czy ucząca Polaków etykiety ekspertka wychowywała swoje dzieci pod linijkę? 

Często pierwszym i naturalnym odruchem dziecka, które musi się zmierzyć z jakimś nowym zadaniem, jest prośba o pomoc. Nic dziwnego, w dziecięcym świecie to rodzice są punktem odniesienia i pierwszym ratunkiem.Dobrze jest jednak próbować. Tylko tak można zdobywać poszczególne umiejętności. Jak więc delikatnie i umiejętnie "popchnąć” dziecko w kierunku nieznanego?

Dziecko urodzone w czerwcu to owoc wrześniowych uniesień. Często są to maluchy nieplanowane. Ich rodzice niekiedy konsumują swój wakacyjny romans. Choć oczywiście nie zawsze.W czerwcu rodzą się zodiakalne Bliźnięta i Raki. Wielką zaletą bycia urodzonym w czerwcu jest doskonałe zdrowie fizyczne. Niemowlęctwo przypadające na ciepłe miesiące przyczynia się do budowania odporności. 

Style wychowania dzieci zmieniają się wraz z pokoleniami. Kilkadziesiąt lat temu naturalne było, że mężczyźni nie wtrącali się w “te sprawy”. Dzieci to była kwestia kobiet. To, na szczęście, jest już przeszłość. Ale do historii odeszło też tzw. wychowanie ”bezstresowe” i kilka pomniejszych trendów.W ostatnich kilkunastu latach bezsprzecznie rządzi rodzicielstwo bliskości. Ono także ulega ewolucji i modyfikacjom, a wpływ na to ma w dużej mierze... wiek rodziców. To, w jakich latach sami się wychowywali, przekłada się na ich podejście do rodzicielstwa. Różnice w podejściu do dzieci przez pokolenie X, Y i Z są bardzo charakterystyczne oraz – ciekawe.

Wakacje z dziećmi to nie wakacje. A właściwie: niekoniecznie odpoczynek dla rodziców. Wyjeżdżając z pociechami, czy to na jednodniowy wypad na kajaki, czy na dłuższy wypoczynek za granicę warto o tym pamiętać.Jestem matką od blisko 14 lat, każdego roku wyjeżdżamy z dziećmi nawet 10 razy na jakiś krótki odpoczynek. To, co w tym czasie widziałam, niejednokrotnie popsuło nam wypoczynek. Ba, trzeba powiedzieć głośno: rodzice na wakacjach z dziećmi popełniają dziesiątki błędów, które dla malucha mogą być śmiertelnie niebezpieczne. 

Skupiamy się na rozwoju motoryki i inteligencji dziecka. Podsuwamy mu książki, zachęcamy do wspinania się na drabinki. Okazuje się jednak, że czasami jeden z kluczowych obszarów rozwoju jest nieco zaniedbany.Chodzi o inteligencję emocjonalną, czyli zdolność do rozumienia, rozpoznawania i wyrażania emocji. Z tymi umiejętnościami obecni dorośli mają ogromny problem. Jednak jest szansa, że nowe pokolenie może sobie dobrze radzić w tym obszarze. Wszystko zależy od tego, jak wyglądają relacje w domu.

"Z dzieckiem trzeba rozmawiać normalnie" - mawiają ciocie i babcie i mają rację! W czasopiśmie "Developmental Psychology" opublikowano niedawno badania, w których naukowcom udało się dowieźć, że to, jak mówimy do dzieci już od pierwszych dni życia, ma realny wpływ na wykazywaną przez nie inteligencję.Często można usłyszeć, że powinniśmy więcej czytać, aby poszerzać swój zasób słownictwa. Jednak dziś już wiemy ponad wszelką wątpliwość, że elokwencja rozwija się znacznie wcześniej, niż nabieramy umiejętności czytania. Mało tego, to jak mówimy do dzieci, ma bezpośredni wpływ na rozwój ich umiejętności analitycznego myślenia i liczenia.

Związani są z Podhalem i to właśnie kultura tego regionu wpisana jest w ich działalność artystyczną. Wykonują muzykę folkową i ludową, nierzadko śpiewają piosenki religijne. Mała Armia Janosika zyskuje coraz większą popularność.A wcale nie jest taka mała. Zrzesza 260 osób, głównie młodzież i dzieci. Wszyscy grają i śpiewają, i czuć, że zespół to ich wielka pasja. Ostatnio młodych muzyków docenił sam papież Franciszek.

Jeśli koleżanka natychmiast odpowiada na pytanie: "Co robisz?", że bawi się z dzieckiem, wysyłam jej ten film. To proste nagranie to kompilacja, dzięki której ludzie uświadamiają sobie, dlaczego to takie ważne, żeby odłożyć telefon, gdy spędzamy czas z dzieckiem.Siedzimy, układamy puzzle, albo "budujemy" z klocków, ale jedną ręką, drugą scrollujemy Instagram, albo sprawdzamy przepis na zupę ogórkową na Smakoszach. Przecież jesteśmy z dzieckiem, spędzamy z nim czas, co w tym złego, że przy okazji... STOP!