Wychowanie

Jak wyjść z placu zabaw i nie zwariować? Każdy rodzic, który choć raz w życiu poszedł z maluchem w to miejsce, dobrze wie, że opuszczenie go to nie lada sztuka. Wymaga od dorosłego wielkiej kreatywności, samozaparcia i determinacji, ale także mnóstwa cierpliwości i dobrej woli.Jeśli tych ostatnich zabraknie, to – owszem – w końcu wyjdziemy z placu zabaw, ale zapewne dzierżąc wierzgającego malucha pod pachą. A są naprawdę skuteczne sposoby na to, by wrócić do domu bez nerwów i z dużą dozą pozytywnej energii.

Jako rodzice przyglądamy się polskiej szkole z bliska. Widzimy nasze dzieci ślęczące nad książkami do późnych godzin wieczornych. Budzimy je rano, zbyt wcześnie, bo dorastająca młodzież nie powinna zaczynać lekcji o 8:00. Dla nich, biologicznie, to środek nocy. Reforma w szkole jest potrzebna. Musi odciążyć dzieci, nauczycieli, ale też rodziców. Szkoła musi być miejscem przyjaznym, do którego chce się chodzić. A nie takim, o którym myśl wywołuje strach, ból brzucha, mdłości. Ruszają wielkie zmiany, no właśnie. Zbyt wielkie. 

Wiadomo, że ostre słowa i krzyk mogą ranić. Jednak czasami rodzice po prostu muszą zareagować i zdyscyplinować dziecko. W kryzysowych chwilach czują się po prostu bezradni.Zamiast upominać, zakazywać i nakazywać, lepiej okazać wsparcie. To najlepszy sposób na zbudowanie porozumienia. 3 proste zdania są naprawdę bardzo skuteczne.

Dla niektórych dzieci nawiązywanie relacji jest szalenie łatwe. Są wygadane, otwarte i śmiałe, i wręcz wymagają stopowania, a nie zachęcania. Dla innych niestety podejście do grupki dzieci jest po prostu bardzo trudne.A nawet jeśli się przełamią, mogą mieć problem z nawiązaniem rozmowy i nie potrafią odnaleźć się w nowym towarzystwie. Dla maluchów to duży stres, a rodzicom, którzy słyszą: "nikt nie chce się ze mną bawić", łamie się serce. Na szczęście jest kilka sposobów, jak pomóc dziecku.

Brak pewności siebie rzutuje na całe nasze życie. Gdy poczucie własnej wartości jest zbyt niskie, nie walczymy o siebie, nie próbujemy nowych rzeczy, boimy się sięgać wyżej. Jesteśmy zalęknieni, a przez to nieszczęśliwi. Budowanie pewności siebie u dziecka już od najmłodszych lat jest niezwykle ważne dla jego przyszłości.Te 5 sposobów na to, jak wychować pewne siebie dziecko, nie wymaga od rodziców ani wielkich starań, ani wybitnej wiedzy. Wystarczy zwrócić uwagę na podstawowe komunikaty, jakie kierujemy do swojego kochanego malucha i popracować nad tym, aby nie niszczyły, tylko budowały jego wewnętrzną siłę, jaką jest właśnie pewność siebie.

Serialowe dzieci dorastają na oczach widzów. Wiele z nich od urodzenia ma dwie rodziny - prawdziwą i serialową. Więzi, które oglądamy na ekranie, wcale nierzadko są prawdziwe, bo serialowa mama staje się dla nich prawdziwą przyjaciółką.Tak jest właśnie w przypadku Zuzi Kaszuby, która od urodzenia wciela się w postać Mani Zięby w “Na Wspólnej” i Anny Guzik - serialowej Żanety. W dniu 18. urodzin Zuzy Guzik złożyła jej życzenia.

Czego Jaś się nie nauczy, tego Jan nie będzie umiał - wszyscy znamy to powiedzonko, a z drugiej strony nagminnie wyręczamy dzieci. Tłumaczymy sobie, że są za małe, jeszcze się w życiu napracują, a poza tym zrobią wolniej i gorzej niż rodzic. Tylko jeśli dziecku nie pozwolisz, to nie dość, że nie dasz mu cennych lekcji, to jeszcze dodajesz sobie obowiązków, a także powodów do frustracji, bo wszystko jest na twojej głowie.Dziecko ma naturalną ciekawość, kiedy ma kilka miesięcy, zaczyna naśladować twoją mimikę. Maluch uczy się czy się przez naśladownictwo rzucać piłkę, czesać i wiele innych rzeczy. Chce robić to co mama i tata, dlatego, jeśli bierze do ręki ścierkę - pozwól mu, niech sprząta z tobą. Mało tego - już trzylatek powinien mieć swoje obowiązki domowe!

Wielki Post nieodzownie łączy się z rekolekcjami. A te, szczególnie w kontekście młodzieży szkolnej wzbudzają sporo emocji. Są tacy, którzy uważają, że powinny się odbywać po południu, żeby dzieci nie traciły lekcji, są i tacy, którzy uważają, że młodzież sama do kościoła nie pójdzie w czasie wolnym, więc obowiązkiem nauczycieli jest zaprowadzić ich, aby spełnili powinność.Dla młodzieży rekolekcje to często okazja na legalne wolne, choć niekonieczne spędzone na modlitwie. Gorzowska aktywistka Alina Czyżewska opublikowała obszerny wpis, w którym wyjaśnia, co prawo mówi o odprowadzaniu młodzieży szkolnej na rekolekcje. Czy nauczyciele mają taki obowiązek? Czy szkoła musi zwalniać uczniów na spowiedź, jeśli większość dzieci na religię nie chodzi?

Edukacja w nurcie Montessori brzmi dla wielu dzieci kusząco, jednak trzeba pamiętać, zanim wybierzesz dla dziecka taką placówkę, że nie dla każdego będzie ona odpowiednia. Warto tu wspomnieć choćby o dzieciach w spektrum autyzmu i tych z ADHD. Owszem, część z nich doskonale odnajdzie się w takiej formule, ale nie wszystkie.Montessori w znacznym stopniu podąża za dzieckiem, pozostawia mu wiele swobody, a to w niektórych przypadkach może być szkodliwe. Bywa, że przeniesienie dziecka do tego systemu edukacji przekreśla wcześniejsze lata terapii i powoduje regres. 

Kochasz je, wspierasz, motywujesz i patrzysz, jak pięknie rośnie, uśmiecha się, jest szczęśliwe. Twoje dziecko. Pewnego dnia idzie do przedszkola, potem do szkoły. Czasem słyszy od innych, że jest brzydkie, źle ubrane, kiepsko kopie piłkę, albo ma krzywe zęby. Widzisz, jak zaczyna się kulić, jak zamyka się w sobie. Czy można coś z tym zrobić?Brak tolerancji jest na porządku dziennym. Hejt czyha na dzieci w placówkach edukacyjnych, na placach zabaw, w internecie. Boli. Ale ten świat właśnie taki jest i trzeba zrobić wszystko, by uzbroić tego małego człowieka najlepiej, jak tylko się da.

Strach, radość, złość, smutek, zaskoczenie i wstręt — to sześć emocji pierwotnych. Tych, z którymi się rodzimy. Nie ma wśród nich wstydu, bo tego uczucia uczymy się w toku życia. Czasami bardzo wcześnie, bo już w pierwszych dwóch, trzech latach.A raczej uczą nas tego dorośli, którzy z jakiegoś powodu uważają, że zawstydzanie to najlepsza metoda wychowawcza. Cóż, na pewno jest skuteczna. Można mieć pewność, że dziecko zrobi wszystko, by znów nie powtórzyć tego samego błędu. Ale wspomnienie o tej sytuacji zostanie z nim na zawsze. Jak blizna.

Od lat Duńczycy królują w rankingach najszczęśliwszych ludzi na świecie. Choć w tym kraju jest niewiele słońca i jest znacznie chłodniej niż w Polsce, to oni, a nie my, uśmiechają się najczęściej. Jak stać się szczęśliwym jak Duńczyk? Sekret podobno tkwi w wychowaniu.Przyglądamy się zasadom, którymi kierują się duńscy rodzice, żeby wychować szczęśliwych ludzi. Warto, bo ten styl znacznie różni się od polskiego wychowania. Duńczycy skupiają się na tworzeniu z dziećmi długotrwałych relacji, a nie tylko pilnowaniu ładu i porządku w domu w okresie ich dzieciństwie. Jak to robią? Wyjaśniamy!

Spójrzmy prawdziwe w oczy: nie lubimy obowiązków domowych. Odkurzanie, sprzątanie, ścieranie kurzu, mycie podłóg, ogarnianie zmywarki... no nie są to nasze ulubione czynności. Dlatego szukamy sposobów, by jak najszybciej sobie z nimi poradzić.Zaoszczędzony czas chcemy przeznaczyć na zabawę z dziećmi i robienie bardziej wartościowych rzeczy. Okazuje się jednak, że właśnie wspólne wykonywanie obowiązków domowych z maluchami jest niezwykle cenne. Nawet jeśli trwa trzy razy dłużej niż zazwyczaj.

Walentynki - święto komercji, tandetnych gadżetów z “chińskiego sklepu” i niemożliwych kolejek do restauracji. Dziś wiele dzieciaków po prostu nie poszło do szkoły. Bo i po co? Żeby zobaczyć, jak ci popularni się z nich śmieją?“Ile dostałaś kartek?” - dziś to pytanie będzie wybrzmiewać echem na wielu szkolnych korytarzach. Zadadzą je tylko ci, którzy są bezpieczni, bo dostali dużo, ci uczniowie, a zwłaszcza uczennice, które nie dostaną żadnej, są narażeni na kpiny.

12 lutego 2023 roku w Szpitalu Uniwersyteckim w Krakowie przyszły na świat PIĘCIORACZKI. Taki cud zdarza się niezwykle rzadko, zaledwie raz na 52 miliony porodów. Dziś dzieci państwa Clarke kończą rok.O rodzinie zrobiło się głośno, kiedy media obiegła wiadomość o narodzinach pięcioraczków. Jednak polsko-brytyjskie małżeństwo miało już wtedy w domu siedmioro dzieci. Ten rok był dla nich pełen radości, ale i dramatów. Zdecydowanie Dominika i Vincent nigdy go nie zapomną.

Wszyscy popełniamy błędy. Mieszają nam się daty i pojęcia ze szkoły. Słowa wypadają nam z głowy. Upieramy się przy czymś, chociaż nie mamy racji. Czegoś nie zauważamy, coś przeoczymy. I bardzo się tego wstydzimy.Nikt nam nie powiedział, że popełnianie błędów jest w porządku i każdy ma do nich prawo. My jednak możemy to powiedzieć naszym dzieciom. Dzięki temu dowiedzą się, że błędy mogą być dobrą nauką na przyszłość.

“Jedna matka, jeden ojciec, a on tacy różni” - pewnie nie raz słyszeliście to zdanie w kontekście rodzeństw. I coś w tym jest. Bo mimo tej samej puli genów i takiego samego wychowania zwykle mocno różnimy się od rodzeństwa, a i nasze dzieci miewają różne temperamenty. Czemu się tak dzieje?Choć naukowcy są przekonani, że temperament zależy od wychowania i cech osobniczych, to zwykle jet tak, że jedno dziecko w domu jest znacznie bardziej ekstrawertyczne, niż reszta. Ba, można powiedzieć, że wielu z nas wychowuje choleryków. Tylko czy to jest możliwe w przypadku 3-, czy nawet 10-latka?

Bycie rodzicem to nie jest najłatwiejsza "robota" na świecie. Przeciwnie. Jeśli zdamy sobie sprawę z tego, jak walka odpowiedzialność, nie tylko za wyżywienie i zapewnienie bezpieczeństwa, na nas ciąży, to można złapać się za głowę. Mamy wychować dorosłego, samodzielnego człowieka, który będzie umiał poradzić sobie z własnymi emocjami. To bywa trudne do uświadomienia, kiedy przed nami stoi (albo leży na podłodze) zanoszący się trzylatek, którego do histerii doprowadziło, że tosty są pokrojone w trójkąty, a on akurat chciał kwadraty. Jak się zachować, kiedy maluch doświadcza ataku złości i czy po przejść nad nim do porządku dziennego, czy może jednak spróbować porozmawiać? 

Maciej Zakościelny był niedawno gościem podcastu "Kanapa Knapa". Aktor opowiedział m.in. o relacjach z synami. Wśród poruszonych tematów znalazł się także ten, jak zwracają się do niego dzieci. A to zmieniło się jakiś czas temu.Aktor jest tatą dwóch chłopców, 7-letniego Borysa i 5-letniego Aleksa. Choć Zakościelny rozstał się kilka miesięcy temu z ich mamą, pozostaje zaangażowanym ojcem. Z Pauliną Wyką sprawują nad chłopcami opiekę naprzemienną.

W 2014 roku aktorka Barbara Sienkiewicz została okrzyknięta najstarszą matką w Polsce. 60-letnia wówczas aktorka powitała na świecie bliźnięta: Anię i Piotrusia. Choć dzieci urodziły się zdrowe, na kobietę wylała się fala hejtu, krytyki, a także lawina pytań, na które odpowiadać nie chciała.Dziś bliźnięta mają już prawie 10 lat, a ich mama 69. Aktorka znana głównie z epizodycznych ról w serialach była gościnią "Wieczornego Expressu". W programie opowiedziała m.in. o tym, kto zajmie się dziećmi w razie jej przedwczesnej śmierci, a także, co odpowiada, gdy rezolutna parka pyta o tatę.

Nic ci się nie chce? Bywa. W zapędzonym świecie czasem przychodzi taki moment, że opadamy z sił. Wtedy z kolei do świadomości zaczynają przebijać się wyrzuty sumienia: “Nic nie robię!”, ”Trzeba zająć się dzieckiem”, "Powinnam wymyślić jakąś kreatywną zabawę”. No to dźwigamy się z kanapy, wyciągamy niegłupią planszówkę, zarządzamy spacer w ramach dotlenienia się i przeprowadzenia inteligentnej rozmowy, wieziemy pociechę na zajęcia dodatkowe. Chociaż najchętniej posiedziałoby się na kanapie i porysowało maluchowi po pleckach...

To chyba największy koszmar każdego rodzica: dziecko zaczyna płakać, krzyczeć i rzuca się na ziemię na środku placu zabaw lub alejki w supermarkecie. Z jednej strony chcemy uszanować emocje dziecka. Z drugiej wszyscy wokół zdają się patrzeć oceniająco, więc próbujemy jak najszybciej je uspokoić.A do tego te wszystkie emocje, które kumulują się w nas. Frustracja, wstyd, napięcie, czasami złość i wyrzuty sumienia. Mamy ochotę dołączyć do malucha i zacząć krzyczeć. Bardzo głośno. Zamiast tego warto się na chwilę zatrzymać. I powiedzieć do siebie te trzy proste zdania.

Oficjalnie dzieci urodzone po 2010 roku nazywa się pokoleniem Alfa, ich poprzednicy to Zetki, a rodzice - Milenialsi. Milenialsi wchodzili w dorosłość na przełomie wieków, dla nich świat otworzył się szeroko, również za sprawą postępującej technologii. Zetki rosły w przekonaniu, że wszystko im się należy, to wtedy triumfy święciło bezstresowe wychowanie, ale Alfy, czyli Borsuki dorastają już w zupełnie innym świecie.Ratel miodożerny to zwierzę, które nie boi się ani kobry, ani lwa. Żyje w Afryce, nie wyróżnia się szczególnie urodziwym wyglądem, nie jest też szczególnie duży. Cecha, dzięki której zasłynął to jego niespotykana wręcz odporność i wola walki. Nic więc dziwnego, że dorastające właśnie pokolenie właśnie od borsuków miodnych bierze swój przydomek. Alfa - też zobowiązuje.

Wstajesz rano, licząc na miły poranek. Niestety twoje dziecko znowu się złości. Nie chce się ubrać, marudzi przy jedzeniu... Zanim wyjdziecie z domu, rozkręca się prawdziwa awantura. Czy coś można z tym zrobić?Można i to dużo. Wystarczy zastosować te 3 zasady zaczerpnięte z metody Montessori. Z tym stylem wychowania i nauki nie każdy musi się zgadzać, ale trzeba przyznać, że te reguły potrafią w cudowny sposób zmniejszyć liczbę dziecięcych wybuchów złości. Przekonaj się sama.

We Francji słońca jest więcej, niż w Polsce, natomiast mniej jest zajęć w szkole. To powinno już wystarczyć, by dzieci mogły czuć się wspaniale, bo dla maluchów najbardziej liczy się dobra zabawa. Francuskie dzieci mają na to zarówno więcej czasu jak i lepsze warunki.Ale czy to znaczy, że mali Polacy powinni zazdrościć Francuzom? Cóż, niekoniecznie. Są takie obszary życia, których nie da się im zazdrościć. 

Maluchy często biją rówieśników, rodzeństwo, rodziców. Kiedy coś się nie podoba, kiedy czegoś nie chcą, kiedy czują jakikolwiek sprzeciw. Dlaczego? Choćby dlatego, że nie umieją jeszcze mówić. Ale to wyjaśnienie dotyczy tylko samego mechanizmu akcja-reakcja.A co leży głębiej? U źródła tego zachowania znajdziemy ważne potrzeby, które nie zostały u dziecka zaspokojone. Opowiada o nich psycholożka Justyna Bejmert.

Pierwsze słowa, jakie do niej wypowiedział, brzmiały "Cześć, jestem Tomek, wyjdziesz za mnie?". "Dobrze, ale nie dziś, ok?" - odparła. Tomasz Kot znów jest a ustach wszystkich, a to za sprawą nowej ekranizacji "Pana Kleksa", w której wciela się w ekscentrycznego profesora. Fenomenalny aktor, prawdziwy profesjonalista, najwyższych lotów artysta z doskonałym warsztatem - tak mówią o Tomaszu Kocie ci, którzy z nim współpracowali. Kot jest ceniony nie tylko na polskim podwórku. Kot zagrał m.in. w "A Perfect Enemy", czy głośnym serialu "Świat w ogniu. Początki". Jednak choć upomina się o niego Hollywood, nadal nie odbiła mu sodówka. A z planu, choćby najdalszego, wraca zawsze w ramiona żony.

Widuje je codziennie. Zaprowadzają i odbierają z przedszkola. Spacerują z wózkami i przesiadują na placach zabaw. Babcie przejmują opiekę nad wnukami, gdy ich rodzice pracują. Taka pomoc jest bezcenna. Ale czy jest doceniana?Babcia to nie jest darmowa niania. Niektóre mamy zdają się o tym zapominać. Dziadkowie nie mają obowiązku opiekować się swoimi wnukami, chociaż wiele z nich robi to z radością. Rodzice muszą pamiętać, że nadal mają prawo odmówić. Mają przecież własne życie.